Welkom op de website van Paul en Marita

11 maart t/m 7 mei 2021

• 
• 

Details

Created on Friday, 07 May 2021 13:28

Last Updated on Friday, 07 May 2021 14:24

Written by Paul Smit

Hits: 434

Vrijdag 12 en zaterdag 13 maart Mountain Zebra NP (236 km)

Via de N10 rijden we naar het Mountain Zebra NP, we hebben slechts voor één nacht kunnen reserveren, het weekend kom eraan en dan is iedereen weer lekker op weg. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We rijden diverse loops (lussen) maar de Kranskop Loop is veruit de mooiste. Prachtige uitzichten en heftige smalle wegen met vlak naast ons diepe afgronden. Maar waar we eigenlijk voor komen zien we niet. Er zijn heel weinig beesten, wat bergzebra's, die kleiner zijn en een andere tekening hebben dan de gewone zebra. Verder natuurlijk koedoes en springbokjes, er zouden hier ok leeuwen moeten zijn maar die laten zich niet zien. 

Zondag 14 en maandag 15 maart Graaf Reinet (163 km)

Voordat we het park verlaten doen we nog de Rooiplaat Loop, de Linkloop en de Ubjane Loop. We gaan nu niet zo hoog en hopen dat hier wat meer wild te zien is, maar helaas de dieren hebben geen zin vandaag en zo verlaten we het park met een teleurgesteld gevoel.

Onderweg begint het te regenen en niet zo'n klein beetje ook, het komt werkelijk met bakken uit de hemel vallen. De weg wordt glad, zodat we moeten oppassen niet in de slip te raken, vooral berg af is het uitkijken geblazen. We doen het dus rustig aan en komen veilig op de camping aan die bijna helemaal onder water staat.

De volgende dag bezoeken we, tussen de buien door, het plaatsje Graaf Reinet, dat nog mooie historische huisjes heeft uit de 19de eeuw. Ook de kerken zijn prachtig en alles is goed onderhouden. We eten ergens in een echt Afrikaans restaurant, waar de Bobotie erg lekker is.

Hier komen we er ook achter dat de schijf waar al mijn foto's op staan is gecrasht, sterker nog hij is helemaal niet meer te zien op de laptop. Hier ben ik helemaal niet blij mee, al de foto's van deze reis verdwenen, het zal toch niet waar zijn. Maar als ik weer een beetje van de schrik bekomen ben bedenk ik dat alles nog op de schijf moet staan alleen we kunnen er nu niet bij, we zullen tot Nederland moeten wachten omdat, hopelijk, weer voor elkaar te krijgen.

Dinsdag 16 en woensdag 17 maart Beaufort West (223 km)

Het ziet er vandaag wat vriendelijker uit, de zon laat zich steeds regelmatiger zien. We willen naar het Karoo NP maar helaas het is vandaag helemaal volgeboekt. We rijden naar een camping op een boerderij, het is er heerlijk rustig. De schaapjes met zwarte kop lopen vrij rond en we hebben internet. We kunnen nu via internet een plaats reserveren voor het Karoo NP en kunnen er donderdag terecht, ook weer voor slechts één nacht, want het weekend komt er weer aan.

Hier is toch wat raars aan de hand, de eigenaresse kan zeker niet op een normale toon praten, alles wat ze zegt komt er bijna schreeuwend uit. Een (donkere) medewerker zien we met de hand en tuinknipper de randen van het grasveld bijwerken. Het is niet een klein stukje, maar tientallen meters en alles op zijn knieën. Het lijkt wel een strafkamp, prima dat je mensen aan het werk wil helpen, maar zorg dan ook voor goed gereedschap. Hier worden wij niet blij van!!

Donderdag 18 maart Karoo NP

Op naar het Karoo NP, nadat we een plaatsje op de camping hebben geclaimd, rijden we een mooie route, We zien 2 neushoorns, wat best wel indrukwekkend is. De beesten blijven lang naar ons staren en weten niet goed wat te doen, zullen we doorlopen en de weg oversteken of toch maar een andere weg kiezen, lijken ze te overwegen. Ook wij blijven rustig wachten, motor uit en afwachten wat er gaat gebeuren. Na een poosje durven ze het, jammer genoeg, toch niet aan en lopen weer van ons weg. Verder zien we nog springbokjes, zebra's en koedoes, we rijden weer hoog over een pas met diepe afgronden en heel steile hellingen, maar de Tierelier heeft daar geen problemen mee. Als afsluiter nemen we nog een loop die ons naar een heerlijk zwembad brengt midden in de busch, hier koelen we heerlijk af. 

De volgende dag rijden we nog een poosje door het park maar zien verder weinig dieren.

Het Karoo NP is een mooi park maar qua dieren viel het ons een beetje tegen, de uitzichten waren daarentegen wel weer prachtig. 

We rijden terug naar Beaufort West en installeren ons op een camping die meer op een parkeerplaats lijkt, maar voor één nachtje is het niet zo heel erg.

Vrijdag 20 t/m woensdag 24 maart Oudtshoorn (188 km)

Weer terug naar Oudtshoorn, door de Meiringspoort kloof, die prachtig is om door te rijden. We bezoeken ook de Meirings waterval, die nu met de droogte niet heel veel voorstelt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna rijden we door naar de camping in Oudtshoorn, waar we voor de derde keer verblijven. 

Het is een lang weekend en we mogen blij zijn dat we nog een plaatsje bemachtigen, want het staat werkelijk helemaal vol. Zondag gaat iedereen weer naar huis en wordt het stiller op de camping. We doen de was maar weer eens en verder ga ik, Marita , maar eens naar de kapper. Eigenlijk wilde ik dit helemaal niet ivm corona maar nu kon het echt niet meer. Daarbij neemt de besmetting hier enorm af er zijn nog maar 1.500 besmettingen op 60 miljoen inwoners, dus dat is eigenlijk te verwaarlozen. Het is natuurlijk niet zo dat we meteen heel onvoorzichtig zijn, nee hoor we dragen altijd een mondkapje ook buiten en we houden altijd afstand.

Vandaag hoorde we ook dat onze kleindochter een kaart had ontvangen voor haar elfde verjaardag. De kaart heeft er vier jaar over gedaan om van Chili in Nederland te komen, ze is ondertussen 15 jaar.

Op 21 maart is onze zoon jarig, via facetime zingen we hem toe en feliciteren hem, we zijn uitgenodigd om van 16.00 uur tot 16.45 langs te komen maar helaas dat gaat niet lukken Arjen.

Donderdag 25 t/m zondag 28 maart Mossel Bay (106 km)

We gaan nog een paar dagen naar de Mossel bay, eigenlijk willen we weer eens in de lekker warme oceaan zwemmen. Helaas het weer zit tegen, er staat een harde koude wind, zelfs buiten zitten is er niet bij. 

Ja hoe nu verder, we hebben nog steeds niets gehoord van onze verlenging van het visum. Van An horen we dat het zelfs zo kan zijn, dat als we al lang thuis zijn, pas te horen krijgen of we langer kunnen blijven of niet. Maar dan komt het nieuws door dat iedereen tot eind juni automatisch een visumverlenging krijgt. Dus wat zullen we wachten, we willen nog zoveel van Zuid Afrika zien. We zijn er nu helemaal klaar mee, we gaan gewoon ons ding doen en zien wel waar het schip strand.

We zoeken, via internet, uit wanneer we in het Addo NP en het Kruger NP terecht kunnen. Het lukt om voor 1 en 2 april voor het Addo te boeken en 7 nachten in het Kruger NP van 11 t/m 17 april, we rijden dan van zuid naar noord. 

Maandag 29 maart Krysna (118 km)

Niet zo'n heel lange rit vandaag lekker vroeg op de camping en gewoon genieten.

Dinsdag 30 maart Jeffry's baai (211 km)

Ook vandaag weer een relaxte reisdag, de camping, waar we overnachten is nagenoeg leeg. We staan pal aan zee en maken in de middag nog een stevige strandwandeling.

Woensdag 31 maart Colchester (126 km)

De uitlaat maakt veel herrie en is aan het uiteinde behoorlijk stuk. In Port Elizabeth weten we een goede garage die ons wel kan helpen. Natuurlijk is er niet een uitlaat op maat voor ons dus de oude moet gemaakt worden. Men gaat met de uitlaat naar een lasser en daar wordt er gewoon een nieuw stuk op gelast. Na een paar uur is het werk klaar en kunnen wij weer verder. Precies op tijd want vanaf morgen is alles gesloten tot maandag, want pasen komt eraan. Aangezien ze hier geen 2e paasdag kennen is maandag alles gewoon weer open.

Donderdag 1 en vrijdag 2 april Addo NP

De eerste dag in het Addo, zien we wat olifanten, maar helaas gaan ze het water dit keer niet in, ze drinken wat en dan gaan ze weer verder.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de camping zijn veel apen, je moet dan ook echt alles afgesloten houden anders jatten ze alles wat ze te pakken kunnen krijgen. We zien een aap met een heel stokbrood ervan door gaan om het hoog in een boom lekker op te peuzelen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Als we de volgende morgen wakker worden, staan we verbaast van het weer het motregent en dat blijft het de hele dag doen. We zien vandaag ook maar heel weinig olifanten of ander wild, jammer maar het is niet anders.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zaterdag 3 april Grahamstown (140 km)

Voordat we het Addo NP uitrijden doen we nog heel rustig aan, net voor het waterhole staan er een paar olifanten op de weg. Eén olifant wil niet dat auto's langs hem heen rijden, hij wordt dan een beetje agressief, begint met zijn kop te zwaaien en het lijkt of hij de aanval wil inzetten. Niemand durft er meer langs. Maar we krijgen een mooie show te zien, hij laat zien hoe hij de takken van de boom aftrekt en blaadjes met zijn slurf naar binnen werkt. Daarna zet hij een poot op de tak en trekt zo de laatste blaadjes ervan af. Als bijna alle blaadjes zijn opgevreten, pakt hij de tak op en smijt hem ver van hem af, weg ermee!! Als hij klaar is met de boom loopt hij het veld in en mogen wij weer doorrijden, daar heeft hij geen probleem meer mee. 

Als we bij het waterhole aankomen is er geen olifant te zien. We besluiten om maar even rustig af te wachten en jawel hoor binnen een paar minuten komt de eerste groep zich al melden. Het is zeker niet de enige groep, de olifanten komen van alle kanten, het lijkt wel of ze afscheid van ons komen nemen. Ze blijven ook lang staan drinken, een grote groep loopt zelfs vlak voor de camper langs, het is weer een feest om hier te zijn!! Prachtig. Na een paar uur moeten we toch echt verder, omdat we nog een stukje moeten rijden naar de volgende camping. We rijden nog een loop waar gister leeuwen zijn gespot maar helaas ze laten zich niet zien.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na weer een mooie route door de bergen, komen we laat in de middag aan in Grahamstown. Vorig jaar zijn we hier ook geweest en dat was goed bevallen, niet heel bijzonder maar goed genoeg voor een nachtje. We betaalden toen 150 Rand (9 euro) nu willen ze maar liefst 500 Rand hebben (30 euro) andere eigenaar, andere prijzen zo wordt ons verteld. We weten het naar beneden af te ronden voor 250 Rand (15 euro) wat eigenlijk nog veel te veel is voor het geen wat je krijgt. Helaas hebben we geen ander alternatief en zullen er wel genoegen mee moeten nemen.

Zondag 4 april Butterworth (241 km)

Wij rijden door de Oost Kaap, dit gebied staat bekend om zijn criminele bendes. Hier moet je heel voorzichtig zijn, wil je geen slachtoffer worden.

Helaas is er bijna geen camping te vinden langs deze route. Maar via I-overlander vinden we toch ergens bij een oude vervallen golfbaan een “camping” . Als we tegen de avond aankomen is er niemand te bekennen, we kunnen zelf de slagboom open maken en rijden naar binnen en rijden achter wat gebouwen zodat we niet zo snel te zien zijn. Als het donker wordt komen er mensen het terrein op, ze doen de lichten aan en laten ons met rust. We hebben er een goed gevoel bij, immers als de mensen kwaad hadden gewild hadden ze de lichten niet aangestoken.

Maandag 5 april Port St. Johns (216 km)

De volgende dag zien we een mevrouw lopen, we vragen aan haar wat we moeten betalen voor de overnachting. Het blijkt dat de camping al lang is opgeheven en ze dacht dat we door iemand hierheen waren gestuurd. Hebben wij even geluk, we hebben de hele nacht bewaakt gestaan en hoeven niets te betalen en dat op één van de gevaarlijkste plekken van Zuid Afrika.

We rijden nog de hele dag door de Oost Kaap, waar heel veel armoede is, er is bijna geen blanke te bekennen, hier wil de witte mens duidelijk niet wonen.

Dinsdag 6 april Ifafa (279 km)

Het is vannacht gaan regenen en niet zo'n beetje ook. Als we de volgende dag weg rijden is het nog steeds aan het regen en dat blijft het de hele dag doen. Het is lastig rijden door de bergen, smalle steile wegen, waar het soms verraderlijk glad kan zijn. Omdat we hoger in de bergen zitten rijden we veel in de mist. Het schiet allemaal niet op we doen ruim 7 uur over 279 km.

Als we in Ifafa aankomen breekt eindelijk een flauw zonnetje door.

Woensdag 7 april Richard Bay (265 km)

Vandaag gaat het allemaal veel sneller we rijden nu over de N 2, daarbij geen mist en regen. We hebben zelfs tijd om in strandwandeling te maken. 

We zijn de hele week al veel aan het rijden dus het is heerlijk om even te ontspannen. We moeten wel zoveel rijden, want zondag gaan we voor een week het Kruger NP park bezoeken, we hebben al voor een week gereserveerd.

Donderdag 8 april Piet Retief (316 km)

Alweer een lange dag rijden, het tempo van ons ligt niet hoger dan 80 km dus voor die 316 km zijn we gauw 5 uur onderweg.

Vrijdag 9 en zaterdag 10 april Malane (316 km)

De laatste rijdag vandaag, met alweer een prachtige route voor ons. Helaas gaat het toch even mis. In Barberton horen we een knal en zien we in de spiegel een stuk rubber door de lucht vliegen. Meteen aan de kant en ja hoor we hebben een lekke band. 

Er is een rubber aan de zijkant van de band verdwenen, de lucht loopt langzaam uit de band, zodat we de auto nog net even op een veilige plek kunnen neerzetten. Het is een heel karwei, de band achterop moet eraf getakeld worden en de bouten van de wielen losgedraaid enz. enz. Als Paul de krik wil gebruiken blijkt deze olie te hebben verloren en doet die dus niets meer. We hebben dus hulp nodig en die komt. Een farmer stopt en wil ons wel helpen, hij rijdt voor ons naar het dorp en zoekt een bandenboer die met een krik naar ons toe kan komen. Helaas zijn ze allemaal bezet, maar de farmer zet door en weet een takelbedrijf zover te krijgen dat hij ons komt helpen. Ondertussen drinken wij maar een kopje thee en wachten de hulptroepen af. Als die er redelijk snel zijn, hebben ze een te lichte krik bij zich, er moet een zwaardere komen. Er wordt gebeld en als de andere monteur komt heeft hij helemaal geen krik mee en kan dus verder ook niets doen. De goede man moet weer terug naar het dorp voor een goede krik en wij maar wachten.... Na een poosje is het dan zover de zwaardere krik is gearriveerd en het verwisselen kan beginnen. Dat is zo gebeurd, dan moet de lekke band weer op de auto getakeld worden, wat best een lastig karwei is. Maar uiteindelijk zit dat ding er ook op en rijden we samen met de mannen naar een bandenboer voor een nieuwe reserveband, want de oude valt niet meer te repareren. We zijn er net op tijd, ze gaan bijna sluiten en morgen is het weekend, er wordt wat gemopperd omdat iedereen naar huis wil. Maar de baas vind dat we geholpen moeten worden, dus ze hebben weinig keus. Paul gaat betalen en als hij terug komt zit de band er alweer op. Nu nog even takelen en het is weer klaar en kunnen we op weg. Het is nog een uurtje rijden voordat we, net voordat het donker wordt, in Malane aankomen. Zo nu hebben we wel een echt biertje verdiend.

Zaterdag doen we boodschappen en gaan opzoek naar een nieuwe krik, maar een 5 ton krik die is hier niet te koop. We hebben jaren zonder lekke band gereden, de eerste keer was in Namibië en toen hadden we er 2 tegelijk. Nu dus weer, je zou zeggen je kan wel even zonder krik maar het is een risico. Omdat we 7 nachten in het Kruger hebben gereserveerd hebben we verder geen keus en zullen we moeten duimen dat we geen lekke band krijgen. Dat willen we zo wie zo niet daar tussen de loslopende leeuwen, maar zonder krik is het helemaal een beetje lastig.

Zondag 11 t/m zaterdag 17 april Kruger NP 

Zoals gezegd verblijven we 7 nachten in het Kruger, we rijden van het zuiden helemaal naar het noorden. We zien veel, een luipaard, leeuwen, giraffen, grote kuddes buffels, heel veel olifanten, hyena's, slangen, rino's enz. Heel veel wild dus. We staan elke ochtend om 6 uur op en rijden dan, in pyjama, meteen de camping af op zoek naar wild. Bij een waterplaats ontbijten we dan en kleden ons aan, terwijl we van het wild om ons heen genieten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De derde dag verlaten we even het Kruger en rijden naar Hoedspruit, waar een 10 ton krik op ons ligt te wachten. An heeft hem voor ons besteld, wat we zeer waarderen. We doen meteen nog maar wat boodschappen en rijden door naar Phalaborwa, waar we weer het park inrijden. Met een gangetje van 25/30 km rijden we zo van camping naar camping. We proberen op de camping zoveel mogelijk langs een hek te staan, vaak komen er 's avonds dieren langs lopen. We hebben geluk er komt inderdaad een hyena langs, het is een zogenaamde bedel hyena, de mensen voeren de beesten en daar komen ze op af. Dat is natuurlijk heel dom, op een gegeven moment kunnen ze hun eigen voedsel niet meer vinden en zullen ze sterven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nadat we een waterplaats hebben bezocht komen we tussen een kudde olifanten terecht. Ze zijn behoorlijk agressief en komen met z'n tweeën, luid trompetterend achter ons aan. We kunnen gelukkig ontsnappen, als ze merken dat we wegrijden laten ze ons gaan. Vaak zijn het schijnaanvallen, maar soms kunnen ze rustig een auto omgooien of mensen verwonden.

Zondag 18 t/m woensdag 21 april Phalaborwa

We verlaten het Kruger NP en gaan de volgende dag op zoek naar een bandenboer voor 4 nieuwe banden. In het Kruger zagen we dat we een behoorlijk gat in een band hadden, de banden hebben gewoon veel te lijden op gravel. Daarbij wilden we zo en zo al nieuwe banden nadat we het Kruger verlaten hadden, dus nu maar meteen. Natuurlijk hebben ze onze bandenmaat niet op voorraad en zullen we moeten wachten tot woensdag. 

Woensdag zijn ze er inderdaad en na een paar uur hard werken voor de mannen zitten ze erop.

 

Via An krijgen we het bericht dat er maandag rellen verwacht worden in Piet Retief, er is daar dan een uitspraak van het gerecht. Boeren hebben een zwarte vermoord, ze verwachten een te lage straf en dan gaat de vlam in de pan. We moeten daar dus maandag niet zijn, we kijken voor een alternatieve route, maar dat is wel heel erg ver om. We besluiten om te zorgen dat we zaterdag in Piet Retief zijn en op zondag weer meteen door te rijden, zijn we daar maandag alweer ver daarvandaan.

Donderdag 22 april Satara Kruger NP 

Nog twee volle dagen in het Kruger, we zien nog wat wild, is het een mooi afscheid van Zuid Afrika, we hebben hier echt genoten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vrijdag 23 april Malane (178 km)

We gaan nu al een beetje serieus nadenken hoe we alles gaan regelen, we moeten 10 mei in Durban zijn. Voor die tijd moet de Tierelier grondig schoongemaakt worden, wat wel een paar dagen in beslag neemt. De boot is betaald, we hebben contact gehad met de agent die ons gaat helpen met het papierwerk, nu moeten we er nog alleen naar toe rijden.

Zaterdag 24 april Piet Retief (308 km)

De plaatsnamen worden regelmatig veranderd, zo heet Piet Retief nu emKhondo, wat ik persoonlijk een veel mooiere naam vind. 

De weg naar Piet Retief is rustig, al wordt er via borden aangegeven dat je beter langs de weg niet kan stoppen het is een te gevaarlijk gebied. Zoals we al verwachten komen we er zonder kleerscheuren doorheen en installeren ons op de camping. In het stadje zelf is nog niets te merken van enig oproer.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zondag 25 en maandag 26 april St. Lucia (292 km)

Nadat we getankt hebben rijden we snel Piet Retief uit, hoewel er nog niets te merken is van enig oproer. Wel komen we onderweg heel veel vrachtwagens ons tegemoet, veel meer dan normaal voor de zondag. We denken dat ze allemaal voor maandag Piet Retief voorbij willen zijn, want als je in een blokkade komt kan er van alles gebeuren.

We blijven twee dagen in St Lucia, het is en aardig plaatsje, met heel veel toeristen. Je kan er een boottocht maken, maar wij gaan dat niet doen, het is voor ons veel te toeristisch. We hebben al zoveel mooie boottochten gemaakt dat deze eigenlijk, voor ons gevoel, weinig voorstelt, we zijn gewoon verwend met al het moois wat we gezien en meegemaakt hebben. 

Dinsdag 27 april Richard Bay (143 km)

Nadat we even een stukje terug de N2 zijn afgereden, daar is een lokale markt. Daar komen weinig toeristen en als je iets echt handgemaakt wil kopen moet je daar zijn. Alles ziet er niet uit, dik onder het stof en alles kris kras door elkaar. Maar op elk artikel zit een prijskaartje en wie het heeft gemaakt en het geld krijgt, dus niets afdingen dit is gewoon de prijs die je betaald en gaat naar diegene die het gemaakt heeft. Hier vind ik een prachtig hoedje voor mijn verzameling, waar ik erg blij me ben.

Daarna rijden we naar Richard Bay en willen hier 3 nachten blijven. Aangezien we zijn vergeten te lozen moeten we morgen alweer verder want de zwart watertank zit helemaal vol en lozen kunnen we niet op de camping.

Woensdag 28 t/m zaterdag 1 mei Ballito (145 km)

Via de R102 rijden we naar Ballito, alweer een toeristische trekpleister. De schoolvakanties zijn begonnen en dat is meteen te merken. De prijs van de camping is meteen verdrievoudigd, maar dat is te verwachten. Het is wel weer heel gezellig op de camping met al die drukte en spelende kinderen.

Ballito heeft een mooie boulevard, je kan een paar km over een prachtig aangelegd houten pad lopen. Jammer dat het er vaak zo druk is en dat de mensen geen afstand weten te houden en mondkapjes al helemaal uit de boze zijn. Wij dragen ze wel, maar we hebben het idee dat we raar worden aangekeken, blijkbaar vind bijna niemand dat meer nodig.

Zondag 2 t/m woensdag 5 mei Durban (Bluff Eco Park) ( 57 km)

Zo langzamerhand komt er een einde aan onze reis, Durban is het eindstation de Tierelier gaat hier op de boot en wij vliegen terug. De boot vaart nog volgens planning, we verwachten dan ook dinsdag of woensdag de auto in de haven te kunnen afleveren. 

Maar voor het zover is, moet er flink schoongemaakt worden, alles zit dik onder het stof.

Op maandag zoeken we een garage die nieuwe schokbrekers onder de auto kan aanbrengen, maar we kunnen geen geschikte garage vinden. 

Dinsdag moeten we langs de verscheper, we moeten nog wat kopieën hebben en die kunnen zij mooi afdrukken. Daarna gaan we naar een Mercedes vrachtwagengarage voor de schokbrekers, maar het is er vreselijk druk. Om alleen al op de parkeerplaats te komen staan we in de file, heel veel vrachtwagens moeten worden gerepareerd. Toch gaat Paul het proberen, maar hij wordt van het kastje naar het muurtje gestuurd en is er al snel klaar mee. We laten het wel in Nederland doen, die schokbrekers houden het nog wel even uit.

Op woensdag beginnen we dan met de grote schoonmaak van de camper, Paul doet al de kasten aan de buitenkant en ik begin binnen. Helaas is hier geen wasmachine en om alles van hand te wassen wordt toch wel een beetje te gek. Ook internet hebben we hier niet en we moeten toch wel het een en ander uitzoeken, dus dat is handig als we het wel hebben. We besluiten om donderdag naar een camping 30 km zuidelijker te rijden waar alles wel aanwezig is.

Tenslotte moeten we uitzoeken waar we een PCR test kunnen laten doen en de vliegreis moet geboekt worden. Hoewel we hiermee wachten totdat de auto daadwerkelijk afgeleverd is.

Via An en Frans zijn we uitgenodigd bij vrienden van hun, wij mogen daar een paar dagen logeren, totdat we vertrekken. An en Frans komen ook deze kant op, zij gaan hier in de omgeving overwinteren. Dus dat wordt een gezellig afscheid van Zuid Afrika.

Donderdag 6 mei t/m ?? Karridene Beach (31 km)

Voordat we wegrijden komt de verscheper nog even langs want hij heeft het originele carnet nodig. Daarna rijden we naar Karridene Beach, waar prachtige wasmachines op mij staan te wachten en we internet hebben, zelfs in de camper. 

Dus kan eindlijk de site weer eens bijgewerkt worden.