Welkom op de website van Paul en Marita

14 sept. tot 27 okt. 2019

• 
• 

Details

Created on Saturday, 26 October 2019 15:45

Last Updated on Saturday, 26 October 2019 18:08

Written by Marita van Loenen

Hits: 42

Zaterdag 14 en zondag 15 september nog steeds in Kamanjab.

We doen deze dagen niet veel, het is erg warm, zo tegen de 40 graden, een gezellig wandelingetje zit er dus niet in. Wel nemen we regelmatig een duik in het heerlijk koele zwembad.

Maandag 16 september C38 S 20 01.111 E 16 04.149 (369 km)

We rijden naar het Etosha NP , hier willen we 4 dagen doorbrengen, zodat we rustig op bijna elke drinkplaats naar de dieren kunnen kijken en als ze er niet zijn wachten we gewoon in de camper.

Maar helaas het loopt niet zoals we willen, het Etosha NP is helemaal volgeboekt, ook op de andere kampsites is geen plaats meer, alles is zeker tot eind van de week vol. Er wordt ons verteld dat we een jaar van tevoren moeten boeken anders gaat het zeker niet lukken. We zijn dus genoodzaakt om een dagkaart te kopen en het park te verlaten. Als we vragen of de kaart 24 uur geldig is wordt dat ontkend, alleen vandaag, morgen mogen we er niet meer in. Wel vinden we dit raar, overal staat dat de entree voor 24 uur geld, maar wie weet is dat weer veranderd.

Omdat het al later in de middag is, kunnen we maar een klein eindje het park inrijden, we zien een paar bokjes en struisvogels.

Maar op de weg naar de uitgang komt een groep olifanten, met kleintjes, ons tegemoet en steekt vlak voor ons de weg over, even later zien we nog een paar giraffen, zebra's en zelfs een rino, nou voor een paar uurtjes wildpark is dat toch zeker niet slecht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We rijden het park uit en na ruim honderd km slaan we ons kamp op, op een mooie rustige picknickplaats.

Dinsdag 17 en woensdag 18 september Gross Barmen E 22 06.628 E 16 44.552 (291 km)

We hebben besloten om nu maar eerst naar Windhoek te rijden, daar te kijken of we nog iets kunnen boeken voor het Etosha NP, ook al is het over twee maanden. Nu gaan we eerst maar het zuiden verkennen en daarna eventueel weer naar het noorden.

Maar eerst naar de warmwaterbronnen van Gross Barmen, hier blijven we een dagje staan en genieten van het warme water van 38 graden, er is ook een groot buitenzwembad, wat niet verwarmd is, maar echt heerlijk is om af te koelen. De springbokjes komen zo nu en dan water uit het zwembad drinken, verder zien we op de camping een behoorlijk grote aap die de vuilnisbakken probeert om te kieperen, maar als dat dan gebeurt, schrikt hij zo erg, dat hij er als een haas vandoor gaat.

Donderdag 19 t/m zondag 22 september Windhoek S 22 33.216 E 17 05.549 (100 km)

We rijden naar Urban campground, een mooie camping vlakbij het centrum.

Op vrijdag is onze jongste kleinzoon Ruben jarig hij wordt vandaag 6 jaar, het is altijd jammer dat we er niet bij zijn, maar dat zijn keuzes die je soms moet maken. Natuurlijk zingen we voor hem, maar hij heeft geen tijd, is veel te druk met andere dingen, hij is gewoon echt jarig geweldig zo'n mannetje.

We vullen onze tijd om de roadtax in orde te brengen. Wij wisten dit niet en bij binnenkomst is ons er niets van verteld. We kunnen ook niet zonder doorrijden, immers de boetes schijnen behoorlijk hoog te zijn en bij de grens moet je het formulier kunnen overleggen. Goed we moeten helemaal naar de andere kant van de stad en doen dit lopend, we kunnen natuurlijk een taxi nemen maar dan zien we veel minder van Windhoek. Zonder problemen kunnen we de roadtax betalen en op de terugweg vinden we nog plakkers voor de banden, mochten die ooit nog lek raken. Ook zoeken we naar de tourist informatie maar die is niet te vinden, allemaal zijn ze gesloten of opgeheven, wat eigenlijk wel raar is in zo'n grote stad.

Ook regelen we een nieuw tegoed voor onze simkaart, we kunnen alleen 1 giga voor een week afsluiten, maar wel alvast een paar weken vooruit betalen, codes krijgen we dan mee met de uitleg hoe we ze moeten activeren, prima dat moet lukken.

De volgende dag gaan we op zoek naar een outdoorwinkel die wegenkaarten verkoopt van Tracks4Afrika, we vinden hier de kaarten die we zoeken en lopen daarna weer terug naar de camping. Na al dat geslenter door de stad houden we zondag een dagje rust en genieten met een boek in de schaduw.

Hier op de camping beginnen de mensen aan hun reis door Namibië of ze gaan weer naar huis, dat is duidelijk te zien aan hun auto's, de auto's die nog helemaal wit zijn, zijn de nieuwkomers. Diegene onder het stof hebben hun reis erop zitten er is geen uitzondering.

Maandag 23 t/m donderdag 26 september Lake Oanob S 23 19.377 E 17 01.060 (104 km)

Voordat we de stad uitrijden bezoeken we eerst nog het Permit office van het Namib NP, we hopen dat ze ons hier kunnen vertellen waar we een camping kunnen boeken in het Etosha NP. Maar helaas ook deze mensen hebben geen idee waar we dat kunnen doen.

We slaan voor bijna 2 weken voedsel in bij de grote supermarkt in de stad en rijden daarna over de B1 naar Lake Oanob.

Het is een mooi gelegen stuwmeer, de kampeerplaatsen zijn allemaal naar het meer gericht met een prachtig mooi uitzicht. De eerste dagen zijn we druk met het koken en alles invriezen van het eten en de was die gedaan moet worden. Alles moet van hand gewassen worden, zelfs de dekbedovertrekken, want een wasmachine is hier niet te vinden en als er wel een is, is het gewoon niet te betalen N$ 105 (€ 6,--) alleen voor een dekbedovertrek.

Eindelijk vinden we via internet een site waar we een camping kunnen boeken voor Etosha NP, we boeken voor 2 dagen 29 en 30 oktober. Wel krijgen we via het park zelf een mail dat er veel beunhazen zijn die wel een plaats beloven maar na betaling niets meer van zich laten horen en de mensen dan hun geld kwijt zijn. Er wordt gevraagd of waar we de boeking hebben geplaatst, we geven antwoord maar daarna horen we niets meer, wat wel weer een beetje vreemd is. Maar goed de tijd zal het leren, we hebben een bevestiging gekregen en alles ziet er goed uit, dus we gaan er vanuit dat we gewoon in het park kunnen overnachten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De laatste dag maken we nog een mooie wandeling, we staan vroeg op want na 11 uur is het al veel te warm om te wandelen.

Vrijdag 27 september D 1103 S 24 33.554 E 17 54.840 (189 km)

Vandaag is onze oudste kleinzoon Nils jarig, ondanks dat hij 17 jaar wordt zingen we natuurlijk ons verjaardagslied. Blijkbaar vindt hij dat wel leuk want hij moet er wel een beetje om lachen.

We rijden naar de Hardapdam, maar de intree van het park, vooral voor de auto, is zo prijzig, dat het ons doet besluiten om het park niet in te rijden. We rijden de D1103 op, een uitstekende gravelweg en parkeren ergens langs de stille weg voor de overnachting. De eigenaar van het land komt nog even langs om te vragen wat we doen en na uitleg vind hij het prima.

Zaterdag 28 september Garas Restcamp S 26 25.160 E 18 11.406 (223 km)

Terug op de mooie asfaltweg B1, vervolgen we onze weg. Het doel is vandaag de kokerbomen te gaan bewonderen. Dit is eigenlijk geen boom maar een aloë soort, hoewel hij 8 meter hoog kan worden. Pas na 30 jaar geeft hij in juli prachtig mooie bloemen. De Sam gebruikte deze boom om pijlkokers mee te maken. Wat het bijzondere van deze plek is, is dat er zoveel bomen bij elkaar staan. In het zuiden zie regelmatig kokerbomen maar die staan dan alleen. Het is inderdaad een mooi gezicht die kokerbomen, ze staan bijna allemaal bij grote rotsen waardoor het geheel nog bijzonderder wordt.

Zondag 29 september Nautendam S 26 55.774 E 17 56.301 (75 km)

In Keetmanshoop doen we nog wat boodschappen en rijden daarna via de B4 de C12 op, wat een perfecte gravelweg blijkt te zijn. De Nautendam is mooi, we hebben een prachtig uitzicht op het meer. Hier blijven we maar een nachtje staan.

Maandag 30 september dinsdag 1 oktober Ai-Ais S 27 55.022 E 17 29.349 (160 km)

We rijden door naar Ai-Ais, waar een warmwaterbron het heerlijke zwembad warm houd. We blijven een extra dagje staan en genieten van het zwembad.

Hier zijn bavianen, waar je echt voor moet oppassen, als je ook maar even je auto open laat staan zitten ze zo in je auto en stelen wat ze pakken kunnen krijgen. We zien dit twee keer gebeuren, de eigenaren kunnen weinig doen, alleen maar toekijken, want kom je te dichtbij dan kunnen de beesten heel agressief worden.

Woensdag 2 oktober Oranjerivier C13 S28 02.221 E 17 05.212 (128 km)

Via uitstekend begaanbare gravelwegen rijden we naar de Oranjerivier, wat weer heel bijzonder is, de droogte die hier overal is, zoveel zand en dan opeens een prachtige rivier met overal groen langs de oevers, heel bijzonder.

Aan de andere kant van de rivier ligt Zuid Afrika, maar dat laten we voorlopig voor wat het is, we gaan dat over een kleine 2 maanden bezoeken.

Ook hier blijven we een nachtje staan, we gaan niet zwemmen, ook al zijn hier geen krokodillen, er staat een te koude harde wind. We moeten echt in de zon gaan zitten en uit de wind, om het een beetje warm te houden, dit hebben we lang niet meer meegemaakt.

Donderdag 3 oktober klein Aus S 26 38.822 E 16 14.053 (225 km)

Het is een schitterende route zo langs de Oranje rivier, we slingeren mooi met de rivier mee, wat mooie uitzichten met zich meebrengt.

Bij het plaatsje Rosh Pinah krijgen we weer asfalt onder de wielen en zo zoeven we door naar Aus. We rijden via een vreselijke slechte weg naar camping Klein Aus. We zien geen receptie of niets en denken dat het campinggeld wel in de avond wordt geïnd. Als we aan koken zijn komt er een man aanrijden en zegt dat hij de plaats waar wij op staan gereserveerd heeft, ook verteld hij waar de receptie is waar we ons moeten melden. Later blijkt dat de GPS ons via een wel heel verkeerde route naar de camping heeft gestuurd, zodat wij de receptie nooit hebben gezien. Het is bijna 2 km lopen naar de receptie, we kunnen natuurlijk ook de auto nemen, maar alles staat los en is veel werk om dit weer op te ruimen. Trouwens een wandeling doet ons goed. Eenmaal bij de receptie blijkt de camping vol te zijn. Snel lopen we terug naar de camper, het begint al donker te worden en om in het donker nog een plaatsje te vinden voor de nacht wordt wel heel moeilijk. Net voordat echt de duisternis invalt vinden we net buiten de camping een plaatsje, wel dicht langs een treinbaan maar het is niet anders, nu maar hopen dat er vannacht geen goederenwagons langs denderen.

Vrijdag 4 oktober Lüderitz S 26 37.785 E 15 10.088 (125 km)

Vandaag ben ik jarig, Paul zingt ons verjaardagslied en maakt een lekker ontbijtje klaar. Veel visite zullen we niet krijgen, dus we rijden maar naar Lüderitz, onderweg zien we wilde paarden en waterbokken. Verder is het een saaie lange rechte weg.

Eenmaal in Lüderitz, rijden we naar een supermarkt waar we wat lekkers kopen voor bij de thee en een lekker kaasje voor vanavond. Daarna rijden we naar een picknickplaats om daar de nacht door te brengen.

Zaterdag 5 oktober Lüderitz Agata Beach S 26 36.447 E 15 10.646 (10 km)

Vannacht was het erg onrustig, zo rond een uur of 4 kwamen er jongelui de picknickplaats opgereden en draaide muziek, niet heel hard maar toch. Er gebeurde verder niets, maar het is gewoon geen fijn gevoel als er jongelui 's nachts in de buurt rondlopen, je weet nooit wat ze gaan doen en al helemaal niet als ze eventueel wat alcohol of drugs hebben gebruikt.

Rond 5 uur verlieten ze met piepende banden de parkeerplaats en werd het weer rustig, Paul heeft van dit alles niets gemerkt en sliep als een roosje.

We verplaatsen ons naar de Agata Beach, waar een prachtig zandstrand is. Ook zijn er plaatsen om te barbecueën af geschermd met muurtjes tegen de wind die hier altijd erg aanwezig is. We maken een mooie strandwandeling en blijven lekker buiten zitten uit de wind maar in de zon. Er zijn ook lokalen die hier komen om te barbecueën en zelfs om te zwemmen in de koude oceaan.

Zondag 6 oktober Lüderitz Dias Point S 26 38.079 E 15 05.539 (32 km)

Na een wandeling over het strand starten we de motor en rijden terug naar Lüderitz, waar het helemaal uitgestorven is. Alle winkels zijn dicht en er is bijna niemand op straat, wat heel bijzonder is, er zijn altijd overal veel mensen op straat, vooral bij winkels want daar scholen ze graag samen.

Het tankstation is wel open zodat we de dieseltank weer kunnen vullen voor de volgende 1.500 km, daarna rijden we door naar Dias Point, hier staat een vuurtoren. Het kruis dat boven op een heuvel staat, is neergezet in 1488 door Bartolomeus Dias, omdat de ronding langs Kaap de Goede Hoop goed volbracht was. Origineel was het een kalkstenenkruis maar dat is natuurlijk allang vergaan en nu staat een replica, maar of het werkelijk er zo uitzag en of het precies op dezelfde plaats heeft gestaan, daar zijn de meningen over verdeeld.

De brug die naar de heuvel toeloopt is ingestort, zodat we over kleine watertjes moeten laveren om bij de trap te komen die ons naar boven brengt waar het kruis staat, het uitzicht is prachtig, heel ver in de verte zien we zeerobben en pinguïns op een eilandje voor de kust.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hier blijven we vannacht staan, het is een camping met heel weinig, zeg maar niets, maar wel heel mooi uitzicht. Als wij laat in de middag willen douchen blijkt er geen water uit de kraan te komen, de opzichter heeft het in de gaten en komt al aanlopen. Om te douchen moeten we wat geduld hebben, het water moet eerst opgewarmd worden. Dat gebeurd door middel van een boiler die op hout wordt gestookt, eerst moet er hout ergens vandaan komen, dan duurt het nog wel een poosje voordat het vuur wil branden, er staat een harde wind dus het wil niet zo snel lukken. Ook moet de waterkraan, die ergens op het dak zit, open gedraaid worden, de ladder moet opgezocht om het dak op te klimmen. Al met al zijn ze bijna twee uur bezig om onze douche warm te krijgen, maar als we er eenmaal onder staan is hij heerlijk warm.

Maandag 7 oktober Lüderitz Grosse Bucht S 26 44.196 E 15 05.644 (16 km)

Even voor 10 uur wordt er op de deur geklopt we moeten voor tienen van de camping af zijn, anders moeten we nog een dag betalen. We zeggen dat we nog een half uurtje nodig hebben en dat wordt geaccepteerd. Niet dat we van plan waren om nog iets te betalen hoor, we staan hier helemaal alleen en echt druk zal het hier zeker niet worden, de laatste gasten voor ons waren hier 3 september. Daarbij we gebruiken niets, geen stroom of water, want dat is gister meteen weer afgesloten, dus naar het toilet gaan is ook geen optie, waarom dan die haast van vertrekken?? Maar goed even voor half elf verlaten we de camping en rijden richting Grosse Bucht, onderweg doen we nog mooie uitzicht punten aan, om tegen de middag in Grosse Bucht aan te komen. We maken 2 wandelingen, het is heerlijk weer, de harde wind, blaast de koude lucht vanuit de oceaan zo het land op, waardoor het overdag zo'n 20 graden is, heerlijk om te wandelen.

Dinsdag 8 oktober Klein Aus S 26 39.369 E 16 14.047 (144 km)

We moeten over dezelfde weg terug, 125 km over een mooi geasfalteerde weg naar Aus, waar nu wel een plaatsje vrij is op de camping. Onderweg zien we “wilde” paarden, die een beetje voor zich uitstaan te staren, er zit werkelijk geen beweging in, wat natuurlijk door de hitte komt. Wel zien ze er weldoorvoed uit, hoewel hier in de omgeving, volgens ons, weinig te eten valt.

Woensdag 9 oktober Picknickspot C19 S 24 55.731 E 16 16.480 (300 km)

Eigenlijk willen we een dagje blijven staan, je kan hier prachtig wandelen, maar helaas de camping is weer volgeboekt voor vandaag. Er zit niets anders op dan te vertrekken. We rijden de C 13 op, waar we even later twee jongens meenemen die langs de kant van de gravelweg staan te liften en er zo vragend bijstaan, dat we ze niet zomaar voorbij kunnen rijden. We doen het niet gauw lifters meenemen, omdat er dan altijd een van ons achter in het woongedeelte moet gaan zitten en daar is het niet echt prettig vertoeven en al helemaal niet op gravel. Maar hier is werkelijk niets, we nemen ze dus mee, Paul gaat achter zitten samen met een jongen en er komt er één bij mij voor in de cabine zitten. Het zijn nette zwijgzame jongens, als ik wat vraag geeft de jongen keurig met twee woorden antwoord, maar zelf zegt hij helemaal niets. Bij Paul achterin is het helemaal stil de jongen is gewoon in slaap gevallen, zo hoor ik later.

Zo tuffen we over de niet al te beste C 14, pas na ruim 40 km zijn de jongens op hun bestemming. Hadden ze dit echt werkelijk lopend af willen leggen, er rijden hier maar heel weinig auto's en de bussen die hier rijden zijn alleen voor toeristen. Verder is het hier verschrikkelijk heet, we bevinden ons tenslotte in de woestijn. Waarschijnlijk hadden andere weggebruikers ze wel meegenomen, we weten het niet, maar we hebben het gevoel dat we vandaag een goede daad hebben verricht.

Vlak voor het plaatsje Maltahōhe rijden we C19 op, waar de weg weer een beetje slechter is. We parkeren voor de nacht op een parkeerplaatsje waar een grote boom staat die wat schaduw geeft. Even later rijdt er een grote vrachtwagen met aanhanger voorbij, die bier ergens gaat afleveren, het bier zal even, bij aankomst, moeten blijven staan voordat men het opent want het wordt behoorlijk door elkaar geschud op deze slechte weg.

Donderdag 10 oktober Sesriem S24 29.271 E 15 48.029 (215 km)

De C19 blijft slecht, maar als we de laatste 10 km de C27 naar Sesriem oprijden, worden we verrast met een nog slechtere weg. Er staat zelfs een bord langs de kant met de tekst potholes, ongelofelijk dat een toegangsweg naar zo'n grote attractie als de Sossusvlei zo slecht moet zijn.

De camping buiten het park is vol, zo ook de camping in het park, maar we kunnen een plaatsje krijgen op de overflow, waar helemaal niets is, behalve een heel vuil toiletgebouw en douche waar het water niet door het putje stroomt, maar er water uit het afvoerputje komt, zodat je al gauw in het vuile water staat.

In het park ligt er meteen een prachtige asfaltweg van bijna 70 km lang, die ons naar de mooie zandduinen brengt. Het is een bijzonder mooie route, onderweg stoppen we bij een parkeerplaats en probeer ik een duin te bedwingen. Het gaat eigenlijk heel gemakkelijk, je zakt niet zo ver weg in het zand waardoor het goed te doen is. Alleen het zand is zo heet dat ik het al snel op opgeven, mijn voetzolen verbranden gewoon, dus snel naar beneden maar weer. Daarna rijden we terug naar de “camping” en nemen een biertje tegen de dorst want we hebben vandaag wel erg veel zand gehapt, daarbij was het erg warm.

 

Vrijdag 11 oktober Namib Desert Lodge S 24 07.343 E 15 57.086 (191 km)

Ohjee we hebben ons verslapen, we wilden de zonsopgang op de zandduinen zien, maar als we wakker worden is de zon al bijna op, aangezien we nog 70 km moeten rijden en dan nog een duin oplopen, gaat dat niet meer lukken. We draaien ons nog maar een keer om en gaan later wel die kant op.

Na het ontbijt rijden we dus die 70 km en nemen een 4x4 busje dieper het park in. Wij mogen daar niet rijden met onze auto, we zijn te groot en misschien te zwaar. Daarna lopen we naar de Big Mama, een zware wandeling, met een stijgings-percentage van 36%. Hier is het zand zacht zodat je elke keer weer een stuk naar beneden zakt als je een stap naar boven hebt gedaan, maar goed we hebben het gehaald. We weten nu zeker dat de klimduin in Schoorl een peulenschil is, vergeleken bij de Big Mama. De inspanning was zeker de moeite waard, want het uitzicht is spectaculair. Terug naar beneden gaat het een stuk makkelijker, we nemen weer het busje, waar ik voorin moet zitten, wat wel jammer is want het uitzicht is een stuk minder mooi, omdat je veel lager zit. De chauffeur bedoelde het zeker goed en wilde mij de moeilijke opstap naar boven besparen, weet hij veel dat ik zoiets elke dag doe om in de cabine te komen. Langzaam rijden we naar de uitgang en moeten over dezelfde slechte weg terug, daarna de C19 weer op die iets beter is.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We hebben vandaag onze eerste overlanders ontmoet, ze gaan op een camping staan waar wij ook heen willen. Helaas is de camping vol en kunnen wij ze dus niet ontmoeten wat wel een beetje jammer is. We rijden door naarNamib Desert Lodge, waar een mooi zwembad is en hier koelen we dan ook heerlijk in af.

Zaterdag 12 oktober Solitaire S 23 53.687 E 16 00.342 (55 km)

Vandaag is onze dochter jarig en daar moet voor gezongen worden, we rijden voordat we de lodge verlaten nog langs de receptie om te zingen, helaas krijgen we haar niet te pakken, we sturen haar een berichtje en zullen het later op de dag nog eens proberen.

In Solitaire daar moet je geweest zijn al is het alleen al voor het appelgebak. Eens was het een heel kleine nederzetting, met maar een paar inwoners, waar je midden in de woestijn benzine kon kopen, als dat er al was. Jaren geleden is Ton van der Lee hier neergestreken en een camping begonnen, waar hij een mooi boek over heeft geschreven.

Als we aankomen rijden zien we meteen de overlander staan die we eergisteren ontmoet hebben. Na een gezellig kletspraatje besluiten we om hier maar te blijven staan en zo onze ervaringen uit te wisselen. Het blijken Henny en Michael Bocklet te zijn, jawel Michael is de bouwer van al die prachtige overland-trucks, waar wij diverse keren watertandend naar hebben gekeken en ook regelmatig zijn tegen gekomen. Michael heeft nu de zaak aan zijn zoon overgedragen en reist nu samen met zijn vrouw de wereld rond, natuurlijk met een mooie Bucklet camper. Het is een gezellig stel, we brengen de dag met elkaar door en dineren 's avonds ook samen in het restaurant.

Jammer genoeg krijgen we onze dochter niet te pakken, het internet is hier gewoon veel te traag.

Zondag 13 t/m 17 oktober Lake Oanob S 23 19.377 E 17 01.060 (224 km)

We nemen afscheid van Henny en Michael, zij gaan richting Walvisbaai en wij willen naar Lake Oanob. De weg daarheen is gravel, maar zeker goed te doen, laat in de middag komen we hier aan en kunnen weer ons oude vertrouwde plaatsje krijgen met uitzicht op het meer. Het is zondag en behoorlijk druk bij het zwembad, er is een kinderfeestje en de kinderen vermaken zich prima in het water. De volgende dagen is het gewoon uitgestorven, iedereen is weer aan het werk of naar school. Wij doen maar weer eens de was en proberen zoveel mogelijk zand uit het woongedeelte te verwijderen. Eigenlijk is dit onbegonnen werk, want zodra we weer een gravelweg op rijden zit alles zo weer onder het zand.

Op donderdag moeten we naar een andere plaats verhuizen, want de onze is gereserveerd, het blijkt een school uit Windhoek te zijn. Ze hebben twee plaatsen afgehuurd en het is de bedoeling dat ze in de openlucht gaan slapen. Ondertussen is het gaan bewolken en ziet het er naar uit dat het gaat regenen, als we vragen wat ze dan gaan doen, dan gaan we met z'n allen in de bus slapen, krijgen we als antwoord. 's Nachts gaat het inderdaad regenen maar de kinderen zijn gewoon blijven liggen en nat geworden, we hebben niemand horen klagen.

De laatste dag maken we een mooie wandeling naar de dam, we mogen er zelfs overheen lopen en foto's maken, wat vaak verboden is.

 

Vrijdag 18 en zaterdag 19 oktober Windhoek S 22 33.249 E 17 05.553 (107 km)

We verlaten het mooie Oanob Lake en rijden door naar Windhoek, ook hier zijn we al geweest. Onderweg zien we apen met kleintjes die gewoon over de weg lopen en veel wildebeesten.

Windhoek is een aardige stad, maar je moet er niet op zaterdagmiddag komen want dan zijn alle winkels gesloten. Behalve de grote winkelcentra daar is alles open, maar de gezellige binnenstad is bijna helemaal verlaten. We drinken in een café in de binnenstad een biertje en lopen dan maar terug naar de camping.

Zondag 20 en maandag 21 oktober Gross Barmen S 22 06.628 E 16 44.552 (102 km)

Voordat we de 30 km verlaten weg naar Gross Barmen oprijden doen we eerst nog boodschappen, we gaan weer een voorraad aanleggen. We maken altijd 3 gerechten, nasi meestal voor 5 dagen, macaroni ook 5 en goulash 4 dagen, dat vriezen we dan in,

bij gebruik hoeven we het dan alleen maar warm te maken wat veel warmte scheelt in de camper. Niet dat we elke drie dagen het zelfde eten hoor, we komen regelmatig langs dorpjes waar een supermarkt is, daar kan je eigenlijk altijd heerlijk verse salades en daarbij goed klaargemaakte kip of vlees gerechten kopen, de lokale bevolking eet dit massaal als lunch. 's Avonds hoeven wij dit alleen maar warm te maken.

We rijden door naar Gross Barmen, waar we de gerechten in een soort keuken kunnen klaarmaken, hier staan 2 fornuizen die we kunnen gebruiken. Paul maakt alle groente schoon en ik bak alles in de keuken. We doen elk gerecht apart, zodat de vriezer de tijd heeft om alles in te vriezen. Jammer genoeg is het zo warm in de camper, (bijna 40 graden) dat de vriezer er heel veel moeite mee heeft om het in te vriezen, we gebruiken zelfs de kleine vriezer van de koelkast, maar toch duurt het veel te lang. Pas na dagen is alles ingevroren en hebben we steeds maar weer nasi gegeten, omdat het laatste was wat we klaargemaakt hadden. Tussen al dat kokkerellen door nemen we natuurlijk een duik in het heerlijke zwembad, we koelen hier heerlijk af en genieten toch ook van de hotsspring die maar liefst 38 graden is.

Dinsdag 22 oktober Waterberg plateau S 20 30.585 E 17 14.567 (238 km)

We zoeven verder over de mooie asfaltweg B1, alleen de laatste 20 km naar het Waterberg plateau is redelijk gravel. Ook hier is een zwembad waar we gebruik van maken. We komen zelfs mensen tegen die we al in Ai- Ais hebben ontmoet, even later komen er nog meer Nederlanders het zwembad in en voor we het weten zijn we met 7 Nederlanders aan het zwemmen.

Na het zwemmen gaat ieder weer zijn eigen weg, wij gaan naar de camping waar we tot laat in de avond buiten blijven zitten.

Woensdag 23 oktober Louise farm S 20 01.609 E 15 55.913 (189 km)

Als eerste maken we een wandeling naar het Waterberg plateau, wat eigenlijk een behoorlijke klimpartij blijkt te zijn. Maar eenmaal boven hebben we prachtig uitzicht over de vallei. We nemen een andere weg terug, wat weer andere uitzichten oplevert.

Terug bij de camper rijden we nog even langs het zwembad om wat af te koelen, nemen daarna nog een douche en rijden dan, weer helemaal fris, rond één uur het park uit.

We rijden door tot we op de C40 zijn, daar willen we op een parkeerplaats overnachten. Als we van ons dagelijkse biertje zitten te genieten, stopt er een auto en vraagt ons of we hier willen overnachten. Na onze bevestiging, krijgen we het aanbod om bij deze dame op het erf te komen staan, wat wij natuurlijk aannemen. Zo staan we vannacht achter hekken, niet dat we ons ooit onveilig hebben gevoeld in Namibië maar het is gewoon eens leuk om daar een kijkje te nemen. Na het ontvangst, laat Louise ons verder met rust en zien we haar pas de volgende morgen weer. Vlak voor de boerderij staan waterbakken voor het wild, 's avonds zien we wildebeest, zebra en springbok hieruit komen drinken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Donderdag 24 t/m zondag 27 oktober Kamanjab S 19 37.259 E 14 50.955 (129 km)

Na een hartelijk afscheid van Louise rijden we voor de derde keer naar Kamanjab, we hebben nog een paar dagen voordat we naar het Etosha NP kunnen en dit is een goede plaats om ons voor te bereiden en wat onderhoud aan de camper te plegen.

Als Paul vrijdag de luchtfilters wil schoonblazen ziet hij dat de ophanging van de spoorstang is afgebroken, dit moet gelast worden. Helaas zitten de bouten zo vast, dat we naar een garage moeten om de bouten eraf te laten halen en dan meteen maar te lassen.

Ook blijken er een paar bouten verdwenen van een ophanging, deze worden er meteen weer aan gezet. Het is toch wel fijn dat zelfs in het kleinste gehucht reparaties aan de Tierelier uitgevoerd kunnen worden.