Welkom op de website van Paul en Marita

28 jan. 2021 tot 11 maart 2021

• 
• 

Details

Created on Thursday, 11 March 2021 08:27

Last Updated on Wednesday, 24 March 2021 13:18

Written by Paul Smit

Hits: 79

Donderdag 28 januari t/m dinsdag 2 februari Fynbosch Campsite (145 km)

De eerste paar kilometers, van vandaag, zijn smal en steil waar we doorrijden, hier moet je geen tegenliggers tegenkomen want dan moet er iemand achteruit, want passeren gaat hier echt niet. Gelukkig wordt ons dit bespaard en komen we niemand tegen. Verder is het zeker goed te doen, het is weliswaar een gravelweg maar het levert geen problemen op.

De Fynbosch campsite is heel bijzonder, het is een soort dierentuin, er leven meer dan honderd verschillende beesten, van zebra's tot schilpadden, heel veel verschillende soorten vogels, lama's, varkens, bokjes, geiten, kippen, ganzen en nog veel meer. Allemaal heel goed verzorgd een lust voor het oog om dit allemaal te kunnen aanschouwen.

's Avonds als ik wil gaan internetten in de theetuin wordt ik aangevallen door een zeer waakzame gans. Het beest weet van geen ophouden, wat ik ook doe, ik sla hem op zijn kop met mijn Ipad, geef hem enkele rake trappen maar hij blijft mij aanvallen. Op een gegeven moment heeft hij mij in het nauw gedreven en kan ik geen kant meer op. Het enige wat overblijft hem op te pakken en hem een slinger te geven, waarna ik hard kan wegrennen. Het beest komt mij nog een poosje achterna, maar gelukkig geeft hij het dan toch op. Een beet in mijn been, een paar fikse krassen op mijn arm en een zeer pijnlijke heup zijn de overblijfselen van het gevecht. De volgende dag, als ik de eigenaar zie, verteld hij mij dat ik een speciaal visnet moet gebruiken om hem weg te jagen, de gans is daar als de dood voor. Toch vertrouw ik helemaal niet, ben nu zo bang voor dat beest. Maar ja er moet toch geïnternet worden en dat kan alleen maar daar in de theetuin. De volgende keer dat hij op mij afkwam heb ik hem een optater met het visnet gegeven, waarna hij nooit meer in de buurt van mij of Paul is geweest, dus het hielp wel.

Als we 's morgens aan het ontbijt zitten begint het behoorlijk te stinken in de camper, wij denken dat het van buiten komt, dat er hier of daar weer wat verbrand wordt.

We maken een wandeling door het park en zien al die verschillende beesten, wat toch wel heel bijzonder is. Het zijn niet alleen de dieren die het leuk maken maar er is ook veel werk gemaakt van de aankleding, overal is wel ergens wat van kunst te vinden. Er zijn verschillende beelden maar ook kleine dingen die in de boom hangen of stenen die langs het pad zijn beschilderd, er is veel liefde in deze nederzetting gestoken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Als we terug komen in de camper ruikt het echt heel erg onaangenaam, de stank komt niet van buiten maar bij ons vandaan. Na een kleine inspectie komen we er achter dat de batterijen het helemaal hebben begeven, ze staan gewoon te koken ze voelen ook gloeiend heet aan. Ondanks dat ze pas 2 jaar oud zijn, in september 2018 hebben we het hele elektrische systeem laten vervangen inclusief de batterijen. We hadden al een poosje in de gaten dat de batterijen het niet meer zo goed deden en gingen al elke avond aan het stroom. We hadden gehoopt dat ze het uit zouden houden tot we weer in Nederland zijn, want hier zijn ze waanzinnig duur. Maar goed dat is dus niet gelukt en zullen we ze hier moeten vervangen. De eigenaar hoort van ons probleem en helpt ons om nieuwe batterijen te bestellen. Ook kan een medewerker van hem helpen met de 4 batterijen uit de camper te halen en er weer in te zetten, want dat kan Paul niet alleen, die dingen wegen 60 kg en zitten op een onmogelijke plaats onder de vloer van de camper. We moeten wel geduld hebben want het wordt niet eerder dan maandag dat ze geleverd kunnen worden. Maar dat is niet erg, we zitten goed, hebben genoeg te eten en te drinken dus wij houden het wel uit.

Maandag wordt dinsdag, wat nog best snel is, de eigenaar van de camping brengt Paul met de oude batterijen naar het bedrijf waar we ze besteld hebben, daar worden ze netjes omgeruild en terug op de camping worden ze door de medewerker, samen met Paul, er netjes ingezet en aangesloten. Het is al wat later op de dag voordat alles klaar is en we besluiten om de volgende dag maar te vertrekken. De eigenaar verteld ons dat we de laatste nacht niet hoeven te betalen omdat hij het ook veel te laat en te warm vind om nog weg te gaan, wat wij erg waarderen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In deze dagen kregen we ook te maken met de KLM, we hadden de terugvlucht geboekt voor 30 januari, omdat we niet precies wisten wanneer we terug zouden vliegen. Dit had te maken met de verscheping van de Tierelier. Wij dachten dat we voor 25 januari moesten verschepen, ivm het carnet. Maar het bleek dat de auto dan al in Antwerpen moest zijn, omdat daar het carnet nog moest worden afgestempeld. Dat was wel heel kort, de auto had dan al eind december op de boot moeten staan, dat vonden we geen goed plan. Er bleef ons dus niets anders over om het carnet te vernieuwen, wat dus gelukt is, (zie ons vorige verslag). Vanaf 23 januari werden al de vluchten naar Nederland geannuleerd, omdat er niet meer vanuit Zuid Afrika gevlogen mocht worden. Maar wat scherts onze verbazing, we krijgen, per mail, een ticket voor 31 januari maar dan een vlucht via Parijs. De KLM lapt dus gewoon alle regels aan zijn laars en doet zo voorkomen of je zo uit Frankrijk komt.

Nu waren we toch niet van plan om teug te gaan, we moeten de vlucht dus om boeken, kosten 538 euro, waar ze dit bedrag vandaan halen is ons nog steeds een raadsel en zijn dan ook niet van plan om zoveel geld te betalen. We kunnen een voucher krijgen, wat we accepteren. Nu zijn we vrij om eventueel op het laatste moment een ticket te kopen, want wanneer de Tierelier precies op de boot gaat weten we pas een paar dagen van te voren. Daarbij zijn we nog steeds bezig ons visum te verlengen waar ook nog geen vooruitgang in zit. We gaan nog een poging in George doen, als het lukt kunnen we tot half mei blijven anders moeten we eind maart het land uit zijn.

Woensdag 3 en donderdag 4 februari Montagu Guano Caves (141 km)

Over een heel goede rustige weg rijden we naar Montagu, waar we twee nachten blijven staan. Er is een prachtig zwembad waar we heerlijk gebruik van maken. Eigenlijk willen we nog wel een nachtje langer blijven staan, maar de campsite is in het weekend helemaal volgeboekt. Dat is iets wat ons wel erg opvalt, elk weekend zijn de campings druk, terwijl dat vorig jaar helemaal niet het geval was. Het heeft, denk ik, alles met Corona te maken, de mensen willen er toch even tussenuit.

Vrijdag 5 en zaterdag 6 februari Noukrans Boskamp (93 km)

Een prachtige route vandaag, over de Tradouw Pass, dwars door een kloof heen. Van een pass denk je meteen aan grote hoogte verschillen, maar dat is hier niet. Het is een beetje glooiend, maar toch met diepe afgronden.

Na deze pass rijden we over een gravelweg die soms steil omhoog gaat naar Noukrans Boskamp. Het ligt er heel mooi in een dal, totaal afgelegen. De eigenaresse denkt dat onze auto te groot is om naar de camping te rijden en rijd met haar eigen auto met Paul er naartoe om te kijken of het wel kan. Het blijkt geen probleem te zijn een klein stukje is het wat smal maar dat is alles. We denken dat we ergens op een heel stil veldje komen te staan, maar nee hoor de camping is bijna helemaal vol.

Als we aan de thee zitten, komt er een man naar ons toe en geeft ons een flesje wijn. Het blijkt dat hij dat altijd doet bij buitenlandse gasten, nou wij vinden dat natuurlijk heel vriendelijk en lekker.

De volgende dag maken we een wandeling naar de rivier waar we een heerlijke verfrissende duik in het water nemen. Het water is bruin, waarschijnlijk door ijzer in de grond, dus veel kwaad kan het niet. Ook het spoelwater van de toiletten is bruin, wat er toch el een beetje vreemd uitziet.

We komen in gesprek met Etienne en Anita, die met hun kleinkinderen en nog wat schoolkinderen het weekend hier doorbrengen.

Ze wonen in Struisbaai en we worden uitgenodigd om bij ze langs te komen voor een kopje koffie als we daar zijn.

Zondag 7 t/m woensdag 10 februari Struisbaai (170 km)

Zondagochtend worden we uitgenodigd om even naar muziek van de kinderen te luisteren. Het blijkt een soort kerkdienst te zijn, met gebeden en gezang. Goed dat is niet echt ons ding, dus als het begint met regenen besluiten we om afscheid te nemen, omdat de gravelweg snel in een modderpoel zal veranderen. Het is maar goed dat we dit gedaan hebben want het is erg oppassen dat we niet wegglijden.

We rijden naar Struisbaai, wat een aardig dorpje aan de Indische Oceaan is.

De volgende dag maken we een lange strandwandeling en nemen een duik in de hoge golven van de oceaan, die lekker warm blijkt te zijn.

De volgende dagen doen we het zelfde en eten aan de haven een lekker visje. Het is er gezellig druk, de kinderen hebben het strand in beslag genomen en springen van de steiger het water in, altijd leuk om naar te kijken.

Op dinsdag komt Etienne en Anita ons halen en we drinken bij hun thuis een kopje koffie. Daarna nemen ze ons mee naar Cape Agulhas, hier komen de Atlantische Oceaan en Indische Oceaan elkaar tegen. Het is dus niet zo, zoals ik eerde schreef, dat dit bij de Kaap de Goede Hoop plaats vindt.

Daarna worden we weer voor de camping afgezet en nemen we afscheid van deze twee aardige mensen.

Donderdag 11 en vrijdag 12 februari Bontebok NP (122 km)

Voordat we de 100 km terug naar de N2 rijden maken we nog een wandeling langs de kust van Cape Agulhas, het is daar met zijn grillige rotsen een waar genoegen om daar te wandelen.

Bontebok NP een een mooi rustig park langs de N2. De rivier de Breede loopt hier langs, waar wij natuurlijk weer een heerlijke duik in nemen. Ook maken we een flinke wandeling, we willen eigenlijk naar Die Stroom lopen, maar dat is toch iets te ver. De warmte doet ons de nek om, we keren om en nemen onderweg een duik in de Breede rivier. Als we in de rivier stappen sist het gewoon zo warm zijn we. Heerlijk je komt er helemaal van bij.

Zaterdag 13 en zondag 14 februari Mossel Bay (183 km)

Maar weer een stukje verder vandaag en komen uit in de Mosselbay. De camping wordt het meest bevolkt door gepensioneerde, die hier verkoeling komen zoeken. Als we aankomen is het kleine strand beneden ons helemaal vol met de plaatselijke bevolking. Het is een gezellige drukte de kinderen spelen in de golven en ouders kijken toe of zitten ook in het water. Wij blijven er maar ver vandaan, we genieten van het kijken naar de drukte en zitten coronavrij.

De volgende dag is het strand bijna helemaal leeg, het is een beetje bewolkt. Wij lopen een stukje en eten lekker langs het strand, tenslotte is het Valentijnsdag. 

Maandag 15 februari George (75 km)

Omdat we ons verlenging van het visum nog steeds niet rond hebben, de kalender waar we online een afspraak moeten maken blijft nog steeds helemaal wit. Besluiten we om in George de VFS Global zelf maar met een bezoek te vereren. Het gaat eigenlijk heel soepel, we krijgen een afspraak voor morgen 11 uur. Wel moeten we nog wat formulieren invullen en printen alles wat we al bij ons hebben. Het is nog niet genoeg. We moeten dus een camping met internet hebben en waar we kunnen printen. Al snel vinden we er één, maar komen doen we niet, De weg er naar toe is zo steil, dat we alleen in zijn eerste versnelling omhoogkomen en dit duurt en duurt. Het ziet er niet naar uit dat het snel anders gaat worden. Als we dan ook een kleine oprit naar een huis zien, besluiten we om terug te gaan. Het is wel een paar keer steken, want de weg is erg smal maar dan kunnen we weer naar beneden. Dat moet ook in z'n eerste versnelling anders moeten we teveel remmen, die worden dan te warm en doen ze het niet meer en dat willen we natuurlijk niet. Vlak langs de N2 vinden we een camping, waar ze internet hebben en waar men voor ons wil printen. Dit is fantastisch, we zijn weer een paar uur bezig om alles helemaal goed in orde te hebben voor morgen, want als het niet in orde is, wordt je gewoon weer weggestuurd. 

Dinsdag 16 en woensdag 17 februari Oudtshoorn (74 km)

Precies om 11 uur stappen we het kantoor van de VFS Global binnen en we worden direct geholpen. Eerst loket 1 daar wordt alles na gekeken en gecontroleerd. Dan naar loket 2 hier moet je een kleine bijdrage betalen, men stuurt je dan een bericht of je aanvraag is goed gekeurd of niet. Dan naar loket 3, hier worden vingerafdrukken genomen en een foto gemaakt. Nu maar afwachten, dit kan 1 tot 2 maanden duren. Ook krijgen we een soort kassabon die we goed moeten bewaren, het is het bewijs dat we een aanvraag hebben gedaan voor een langer verblijf. Pff dachten we dat het nu rond zou zijn maar nee hoor. We hebben nog geen stempel die kunnen we pas halen als de goedkeuring daar is en die moet weer in George gehaald worden. Wat voor ons natuurlijk lastig is want wij willen verder reizen. Het zou zomaar kunnen gebeuren dat we 2000 km terug moeten om een stempel te gaan halen in George, wat een bureaucratie. Goed het is niet anders we zullen het er mee moeten doen. Wij hebben inmiddels besloten om tot mei hier te blijven, ook al krijgen we geen toestemming, we krijgen dan een 'ban' aan onze broek, voor een paar jaar, maar ja we zijn toch niet meer van plan om hierheen te gaan.

Goed we verlaten George en rijden via een prachtige route naar Oudtshoorn, waar we twee nachten blijven staan en meteen de was maar even doen.

Donderdag 18 februari Schoemanshoek (219 km)

Vandaag staat de Swartbergpass op het program. Het is een gravelroute over smalle wegen met diepe afgronden en prachtige uitzichten. De weg is bij diepe afgronden met stenen als vangrail beveiligd. Maar dat heeft voor ons weinig zin wij zouden er dwars doorheen rijden. Wij zijn ruim acht meter en er mogen auto's tot 7 meter over de weg, toch vinden we geen problemen in de bochten, omdat onze Tierelier een kleine draaicirkel heeft. Als er een tegenligger aankomt moeten we een plaatsje opzoeken waar we elkaar kunnen passeren, gelukkig zijn er regelmatig ruimtes waar dat kan. Er is ook een aftakking naar “De Hel”, een weg waar voor gewaarschuwd wordt dat je heel veel rijervaring moet hebben wil je hier zonder brokken doorkomen. Smalle doorgangen en heel veel scherpe bochten, waar je zelfs een paar keer moet steken als je er door wil komen. Wij laten “De Hel” maar links liggen en blijven gewoon op de Swartbergpass.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na deze mooie pass rijden we naar Prince Albert en doen daar boodschappen. Daarna rijden we weer terug en nemen R 407 en daarna de N12. Hier komen we door de Meiringspoort, een schitterende kloof. 

Zo komen we weer in Oudtshoorn en rijden door richting de Cango Cave die we morgen willen bezoeken. 

Vrijdag 19 en zaterdag 20 februari Calitzdorp Spa (92 km)

De Cango Cave worden beschreven als de mooiste van de wereld, nou wij kunnen het zeker beamen. Tjonge zo'n mooie hebben we nog niet gezien, prachtig. De vrouwelijke gids gaf zelfs nog een aria ten gehore om de mooie akoestiek te laten horen. Nou zingen kan ze wel. Miljoenen jaren geleden liepen er door deze grotten grote rivieren, nu is alles gortdroog, waardoor deze stalagmieten en stalactieten zo door de loop der jaren gegroeid zijn.

Ook hier merk je dat de toeristen weg blijven, voor de corona waren hier algauw 4.000 bezoekers per dag, nu hooguit 200. Je ziet het aan de parkeerplaatsen die zijn helemaal leeg.

Na deze bezichtiging rijden we naar Calitzdorp Spa waar een heerlijk warmwater zwembad is, dat is wel nodig bij deze temperaturen van meer dan 30 graden. 

Ook lopen er veel bokjes over de camping, om de apen maar niet te vergeten, voor die deugnieten moet je oppassen voordat je het merkt zitten ze in de auto en grijpen ze wat ze pakken kunnen.

Twee dagen genieten we van het heerlijk warme water, om later weer even af te koelen in het “koude” bad. 

Zondag 21 t/m dinsdag 23 februari Oaksrest Vineyard (82 km)

Tijd om weer een deurtje verder te gaan, we komen uit op een wijngaard. We staan heerlijk aan een watertje waar we kunnen zwemmen, het water is een beetje fris door de onderstroming maar dat mag de pret niet drukken. Ook mogen we druiven plukken zoveel als we willen, ze hebben toch veel te veel wordt ons gezegd. Ze zijn werkelijk heerlijk zoet.

De volgende dag doen we een wandeling naar twee uitzichtpunten. Het pad gaat steil omhoog en vraagt veel van onze conditie, maar de uitzichten zijn schitterend. Moe maar voldaan komen we enkele uren later weer, na maar weer wat druiven geplukt te hebben, terug op de camping.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We besluiten om nog maar een dagje langer te blijven staan en doen die dag niets, behalve wat lezen en een duik in het water te nemen.

Woensdag 24 t/m zaterdag 27 februari Robertson (179 km)

We hebben afgesproken met An en Frans, we gaan met z'n vieren een wijnroute maken en veel verschillende wijnen proeven. Donderdagochtend komen ze ons halen en we rijden langs diverse wijnfarms, waar we de heerlijkste wijnen proeven en ook kopen. 's middags doen we ons te goed aan een heerlijke lunch, om daarna nog maar wat wijn te gaan proeven. Vrijdag gaan we nog een dagje gezamenlijk op stap, nu bezoeken we een cactuskwekerij, hier zijn echt heel veel cactussen in alle soorten en maten en heel aparte exemplaren. Jammer ik zou er wel een paar willen kopen, maar ik kan ze natuurlijk niet kwijt in de camper, daarbij overleven ze de zeereis straks niet. Ach een mens kan nu eenmaal niet alles hebben. Daarna doen we nog een olijfproeverij, wat heel leuk wordt gebracht. Natuurlijk kopen we diverse soorten olijfolie, heerlijk.

Als afscheid doen we nog 1 wijnproeverij en doen dat gelijktijdig met een lunch, dit keer kopen we een paar flessen sprankelende rosé.

Daarna nemen we afscheid van An en Frans, maar nog niet definitief, we gaan elkaar nog eind april in Durban zien, zij gaan daar dan op een huis van vrienden passen en wij gaan dan daar verschepen.

Zaterdag doen we het rustig aan, tenslotte moeten we weer een beetje bijkomen van al de wijn die we gedronken hebben.

Zondag 28 februari Calitzdorp (229 km)

Op zondag rijden we weer terug over route 62, een prachtige route over diverse passen. Jaren geleden was dit de hoofdweg van Worcester naar Port Elizabeth, maar sinds de N1 aan de noordelijke kant en de N2 ten zuiden van R 62 zijn aangelegd is de R 62 een “vergeten” weg geworden. Het is nu vooral een toeristische route geworden net als de route 66 in Amerika. Hij wordt beschreven als de mooiste van Zuid Afrika. Nou hebben wij natuurlijk nog niet alle wegen gehad, maar deze is inderdaad wel heel erg mooi. Onderweg bezoeken we nog even Ronnies Sex Shop, wat eigenlijk helemaal geen sexshop is. Toen Ronnie een eigen cafe en winkel begon hebben vrienden een geintje uitgehaald en op de gevel Ronnies Sex Shop geschreven. Ronnie heeft het zo gelaten en nu na jaren heet het nog steeds zo. Binnen in het cafe hangen nu wel een heleboel bh-tjes aan het plafond, achtergelaten door bezoeksters. Ach het is grappig maar verder niks bijzonders.

We komen laat in de middag aan in Calitzdorp, maar we rijden niet door naar de spa, we slaan ons kamp op bij een camping in het dorp. Veel stelt het niet voor, we hebben een beetje het gevoel dat de eigenaresse alleen op geld uit is. De camping is best prijzig, daarbij is het allemaal zeer vervallen en als we om water vragen wil ze dat we ervoor betalen, nou daar beginnen we natuurlijk niet aan. We denken dat ze in geldnood zit, er zullen hier weinig bezoekers komen met de spa om de hoek, waar het ook al niet echt druk is.

Maandag 1 en Dinsdag 2 maart Oudtshoorn (56 km)

De volgende dag rijden we weer naar Oudtshoorn, waar we eerst even boodschappen doen voordat we naar de camping rijden. De volgende dag is het wasdag en nemen we een paar heerlijke duiken in het zwembad, want het is heel heet.

Woensdag 3 en donderdag 4 maart Victoria Baai (73 km)

Terug naar de kust, we staan hoog op de rotsen en hebben mooi uitzicht op de oceaan. Op de boulevard is een restaurant, waar we maar gebruik van maken. Het is gezellig druk op het strand en in de oceaan wordt gekanood en gesurfd. Zwemmen lukt hier niet je wordt door de golven meteen omver geworpen. Paul gaat wel even lekker spelen in de golven, hij vindt dit prachtig, hoewel hij er wel heel moe van wordt. 

Vrijdag 5 t/m zondag 7 maart Stormrivier (151 km)

Via de N2, ook alweer zo'n mooie route rijden we naar het Tsistikamma NP. Hier blijven we 3 nachten staan. De oceaan gaat hier woest te keer en beukt hard op de rotsen, waardoor het zeewater meters omhoog wordt gesmeten, een spectaculair gezicht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We maken een wandeling van enkele kilometers, waar we weer worden getrakteerd op de mooiste vergezichten. De temperatuur is ver naar beneden gedaald waardoor het een stuk aangenamer is, het heeft zelfs op een nacht geregend en dat is al een poosje geleden dat we dat hebben meegemaakt.

Maandag 8 maart Colcheser (298 km)

Het motregent nog steeds als we richting het Addo NP rijden, wat aan de ene kant wel jammer is, want je ziet veel minder van de omgeving, overal hangt zware bewolking in de lucht. Aan de andere kant is het heerlijk koel en de inwoners zijn er ook blij mee, want het is allemaal veel te droog geweest de laatste tijd.

Bij het Addo NP aangekomen is er geen plaats meer op de camping en zijn we genoodzaakt om elders een plaats voor de nacht te zoeken. We vinden er één langs de N10 richting Port Elizabeth. We hebben uitzicht op de witte duinen en we staan langs een rivier, een mooie plaats voor een nacht. We weten nog niet zo goed wat we nu moeten doen, het Addo bezoeken of doorrijden naar het Moutain Zebra NP we gaan er een nachtje over slapen.

Dinsdag 9 en woensdag 10 maart Addo (92 km)

We hebben besloten om vandaag toch het Addo NP in te gaan, we zijn er nu vlakbij en tenslotte hebben we een wildkaart en hebben we daardoor vrij entree. Bij de ingang proberen we nog een boeking te doen voor de camping maar het is en blijft vol. Goed dan maar een dagkaart en zullen we wel zien waar we vannacht slapen, we hebben een paar campings gevonden aan de andere kant van het park dus dat komt goed.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We zijn hier nu voor de derde keer, de eerste keer, (2005) was prachtig, vorig jaar was echt niets bijzonders, we hebben toen maar een paar olifanten gezien. Maar vandaag maakt alles goed, we zien er heel veel. Bij de Hapoor Dam, zijn tientallen olifanten aan het badderen, volgens ons zijn er ook een paar aan het paren. De kleintjes jagen op vogeltjes en de knobbelzwijnen laten ze ook niet met rust. Het lijkt soms wel of sommige olifanten elkaar eerst begroeten als ze elkaar tegenkomen bij de poel, ze geven elkaar dan een slurf en lopen dan weer verder. De oever is behoorlijk glad waardoor de kleintjes soms zo het water in glijden en dan moeite hebben om weer op de kant te komen, moeder en tantes moeten er dan aan te pas komen om een slurfje te helpen. Ook zien we een kleintje bij diverse vrouwtjes drinken, blijkbaar maken ze zich daar niet druk om. Zebra's mogen zolang er olifanten in of bij het water zijn, niet in de buurt van het water komen en worden weggejaagd door de olifanten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het is een feest om hier de dag door te brengen, we zetten thee en kijken vanuit de camper uren lang toe wat er allemaal gebeurd.

Laat in de middag verlaten we het park en vinden een plaatsje op een camping net buiten het Addo NP.

We hebben hier internet en het is de hoogste tijd om de site weer eens bij te werken.