1 november tot 18 november

• 
• 

Zondag 1 november Rishikesh N30 07.060 E78 18.137

Gisteravond zo lekker gedoucht, hiervoor moesten we wel eerst de douchekop kalkvrij maken met een staalborstel en met een naald de gaatjes open prikken, het was anders maar één klein straaltje geweest, nu hadden we een goede warme straal, jaja je moet er wat voor over hebben. De lokalen douchen namelijk niet, maar doen water in een emmer en gooien dat met een maatbeker over zich heen, een soort stortbad dus, terwijl ze op een laag krukje van 10 cm hoog zitten, vandaar dat de douche geheel dicht zat, hij wordt gewoon nooit gebruikt. Wij douchen eigenlijk altijd in de camper, maar dat moet natuurlijk snel gebeuren ivm het water, waar we uiteraard zuinig mee moeten zijn, daarom kunnen we zo genieten van een lange douche.

Na het ontbijt, langs de Ganges gelopen, waar weer veel gelovigen een heilig bad nemen, via een loopbrug lopen we naar de andere kant van de rivier, waar we langs de oevers van de Ganges verder lopen en waar het zeer relaxt is. Zo komen we in een winkelstraatje, waar ook veel toeristen zijn, er wordt hier veel aan spiritualisme gedaan, je kan dan altijd weer veel westerse dingen kopen, wat wij natuurlijk niet erg vinden. Zo drinken we ergens bij een bakker heerlijke koffie met echt lekkere appeltaart en we nemen maar meteen 2 croissants mee voor morgen als ontbijt. We eten op een dakterras met uitzicht op de Ganges, bij een Italiaan, die heerlijke pasta's maakt, maar helaas wel zonder vlees, samen met wat water en lassi, lassi is een soort yoghurt met verse vruchten met ijs en dat door de blender gehaald, smaakt best lekker en zo is onze lunch weer compleet.

Rond een uur of 4 houden we het voor gezien en lopen we terug naar de camper en zitten nog wat in de tuin van het guesthouse, drinken een welverdiend biertje en genieten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maandag 2 november Rishikesh N30 07.060 E78 18.137

We worden al vroeg wakker door gestommel op het dak, de camper schud heen en weer en er is veel lawaai, dat is even schrikken, er is gelukkig niets aan de hand het zijn gewoon apen die over het dak lopen.

We besteden de was uit aan een wasserij, helaas is die pas morgenavond klaar dus moeten we daardoor nog tot overmorgen blijven, ach het is niet anders, we hebben de tijd en het is hier best uit te houden.

We lopen weer langs de Ganges, waar het vandaag nog veel drukker is dan gister, het is vast één of andere heiligendag, waardoor iedereen een bad in de Ganges wil nemen, trouwens men neemt niet alleen een bad, maar men drinkt ook van dit water, wat toch niet echt fris is, er worden zelfs flesjes verkocht, waar je het heilige water in kan doen en het dan mee naar huis kan nemen.

Pas laat in de middag komen we weer bij de camper terug en genieten van de rust die hier heerst, terwijl het een paar honderd meter verderop een chaos is van riksja's, motoren, brommers en bussen, die allemaal om het hartst toeteren en een lawaai produceren, dat je er een gehoorbeschadiging van zou kunnen oplopen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dinsdag 3 november Rishikesh N30 07.060 E78 18.137

Al een poosje houd ons de vraag bezig, hoe gaat de reis verder?

1. Via China naar Laos, wat ten eerste een zeer kostbare aangelegenheid is, reken op € 10.000,--, maar de vraag is ook of we via Nepal Tibet in kunnen en dat kan per dag verschillen. Als er maar een klein incident is, in welke vorm ook, wordt dit gebied afgesloten en kom je er gewoon niet in en daar sta je dan met al je mooie papieren, je moeite en van je visa nog maar niet te spreken. We zouden dan weer terug moeten naar Pakistan, de naar het schijnt wel heel mooie route de Karakoramhighway nemen, maar dat is wel heel veel omrijden. In China hebben we altijd een gids bij ons, wat inhoud dat één van ons achter in het woongedeelte moet zitten, wat niet heel gezellig is en je kan alleen door de zijraampjes kijken, voor 1 of 2 dagen is dit geen probleem, maar voor een week of 3, 4 is dat toch wat minder. Ook hoor je van gidsen die de hele dag slapen en zich nergens mee bemoeien, je zou er maar zo één treffen. Aan de andere kant kom je wel door China een continent met een heel aparte cultuur, met grenzen die nog niet zolang open zijn voor de toeristen en je komt op plaatsen waar de normale toerist niet zo gauw te vinden is.

2. We zitten nu in Noord India, vlakbij Nepal, eerst Nepal doen voor een maand of 2,3 en dan weer terug naar India, waar we nog tot 4 april een visum hebben, Zuid India met name Goa en weer door naar Chennia waar we de auto op de boot zetten naar Maleisië, wel veel goedkoper, maar er zit ook een risico aan vast. Onze Tierelier kan niet in een container, hij moet op een flatrack, met alle gevolgen van dien, bijvoorbeeld het slecht of verkeerd vastzetten van de auto, of tijdens verplaatsen de hoogte verkeerd inschatten, waardoor je schade hebt aan dak en zonnepanelen. Er zijn al heel veel overlanders die schade aan hun auto hebben opgelopen door ondeskundigheid en let wel de schade wordt hier niet vergoed!!.

Na veel wikken en wegen zijn we eruit, we gaan eerst naar Nepal en nemen daarmee optie 2 en hopen op het beste.

We lopen weer naar de stad, nu naar het drukkere gedeelte, er wordt zoveel getoeterd dat je tegen elkaar moet schreeuwen om elkaar te kunnen verstaan, verschrikkelijk wat een herrie, we houden het al gauw voor gezien en nemen maar een riksja naar het veel stillere gedeelte van de stad, waar we de laatste dagen ook al zijn geweest, We eten ergens, halen onze mail op in een internetcafé en gaan weer terug naar de camper, waar later op de avond de was wordt gebracht, keurig schoon en gestreken voor nog geen € 10,--.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Woensdag 4 november Rishikesh – Bazpur N 29 05.249 E 79 10.987 (213 km)

Bij het afrekenen begon de goede man, eerst één bonnetje uit te schrijven voor één dag, heel uitgebreid, plaats, datum naam bedrag enz. Was even bang dat hij voor elke dag apart een bonnetje ging uitschrijven, want dan ging het nog wel even duren, hij werd steeds gestoord door andere mensen die wat wilde weten en ging dan uitgebreid met ze staan kwekken, maar ach dit is India en je moet gewoon geduld hebben. Gelukkig werden het geen vier bonnetjes maar twee, één voor 31 oktober, einde van de maand en één voor de drie nachten in november, zal wel Indiase logica zijn.

Rond tien uur vertrekken we, maar moeten eerst een laag hangende elektriciteitskabel over de auto heen begeleiden, Paul gaat met een bezem op het dak van de auto zitten en begeleid de draad naar achter, terwijl ik op aanwijzingen van Paul langzaam de auto verplaats. Natuurlijk hebben we weer veel bekijks er staan zeker wel tien man aanwijzingen te geven, waar we absoluut niet naar luisteren, want dan gaat het helemaal fout, ze zeggen dat het gaat maar zien allerlei obstakels gewoon over het hoofd, ze doen dit niet expres, nee ze zien het gewoon niet of letten niet op, geen idee.

We rijden de hele dag, over redelijk goede tot zeer slechte wegen, we komen in een streek van India waar veel armoede heerst, je ziet veel ossenwagens, handkarren, het land wordt bewerkt met een eg, waar een os voorloopt, soms wanen we ons 100 jaar terug in de tijd. Omdat het vuil niet wordt opgehaald wordt alles verbrand, wat natuurlijk een verschrikkelijke stank veroorzaakt, met de bijbehorende rook, we rijden een stadje in, waar één grote grijze wolk hangt van verbrand afval, het stinkt verschrikkelijk en we zijn blij dat we hier niet wonen, of lang moeten verblijven want het is absoluut niet goed voor de gezondheid. Eigenlijk rijden we te lang door, we willen wat schonere lucht, maar helaas dat is hier niet te vinden en zullen vannacht in de stank moeten slapen, het is al donker voor we een plaatsje vinden voor de nacht.

Donderdag 5 november Bazpur – Kaluwäpur (Nepal) N 28 54.129 E 80 21.677 (149 km)

Eigenlijk viel de stank vannacht mee, en dat is natuurlijk logisch want 's nachts slapen de mensen en wordt er geen afval verbrand. Voordat we het weten staan we al bij de grens van Nepal, we rijden eerst verkeerd, rechtdoor over een heel mooie weg, natuurlijk fout, we moesten rechtsaf een dorpje in over keien en zand, wat een stof en grauwheid, je zal hier maar wonen.

Via een heel smalle brug, wij passen net, kon ook niet anders, want we moeten eerst door een soort fuik om te kijken of we niet te breed zijn, tegemoet komende fietsers en voetgangers moeten helemaal tegen de reling van de brug anders kan je elkaar niet passeren, gelukkig wordt het andere verkeer tegen gehouden doormiddel van een hek, anders heb je op de brug al gauw een grote opstopping.

De grens zelf is zeer relaxt, na twee uur van een praatje hier en een stempeltje daar staan we in Nepal, lees voor een uitgebreid verslag onder het kopje grensovergangen. De mevrouw van de visa vertelde dat volgende week de winter aanbreekt in Nepal en je dan mutsen en handschoenen nodig hebt, gelukkig duurt het maar 2 maanden, zegt ze er blij achteraan. Hé heb ik mij dan zo vergist, winter oké, maar in elk boek staat dat het zo'n graad of 20 is overdag, hoe kan dit? Als ik wat door vraag blijkt de temperatuur wel te kloppen alleen de Nepalees vinden 20 graden al koud.

We rijden door naar Mahendranagar, waar we geld geld pinnen en ergens wat eten. Het duurt allemaal veel langer dan we willen en het is alweer donker voor we een plaatsje voor de nacht vinden, wel langs een weg maar gelukkig niet zo druk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vrijdag 6 november Kaluwäpur - Suklar Phanta Wildresurt N 28 57.053 E 80 08.856

Weer zo een heerlijke regeldag vandaag, we moeten de auto verzekeren voor Nepal, wat eigenlijk zeer snel lukt bij Natioal Life Incurance Compagny. We kunnen de auto voor een jaar verzekeren voor 9.000,-- roepies, maar na tussenkomst van de grote baas, kan het ook voor 3 maanden en dan betalen we 3.520,-- roepies, wat natuurlijk behoorlijk scheelt. Wij zijn nu verzekerd voor 5.000,-- roepies per dodelijk ongeval en wij zelf zijn ook voor 5.000,-- verzekerd, we zullen er even bij vermelden dat we voor dit bedrag absoluut niet naar Nederland worden gevlogen, 5000 roepies is € 50,-- , het stelt allemaal niets voor, maar we hebben weer een papiertje om mee te zwaaien.

Een nieuwe simkaart staat op ons lijstje, die van India doet het hier natuurlijk niet, dit duurt wat langer, voor we een provider hebben gevonden dat zowel telefoon als internetverbinding kan leveren, maar na lang zoeken toch één gevonden. Ja en dan begint het gedonder natuurlijk weer, kopie paspoort, kopie visa, pasfoto, papieren invullen en tekenen en zelfs duimafdrukken worden genomen. Natuurlijk werkt het allemaal niet meteen en moet je een uurtje wachten om vervolgens de internet aansluiting te activeren, gelukkig doet de meneer van de winkel dit, wordt voor ons een beetje moeilijk in het Nepalees. We krijgen de telefoon terug met google erop, dus hij doet het, blij verlaten we de winkel en gaan maar weer naar Hotel Opera, waar het zeer goed eten is.

We rijden naar het wildpark, wat we morgen willen bezoeken, we staan op een mooi veldje pal voor de ingang van het park, waar we direct worden gespot door de plaatselijke jeugd, die allemaal met ons willen praten om hun engels te oefenen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zaterdag 7 november Suklar Phanta Wildresurt N 28 57.053 E 80 08.856

We staan voor ons doen vroeg op, we willen vroeg het park in zodat we wild kunnen zien, helaas is er niemand bij de poort en is het wachten geblazen, rond half negen is er enige activiteit en wordt er een gids voor ons gezocht, eerst kunnen ze niemand vinden, maar dan opeens, komt er een man op de fiets aan en hij wil ons wel begeleiden, als we 20 minuten willen wachten dan is hij weer terug en kan ons gidsen. Om even over negen vertrekken we lopend het “gevaarlijke” gebied in, waar tijgers, éénhoornige rinocerossen, veel soorten herten en meer dan honderd soorten vogels leven. We zien veel vogels, herten, helaas te ver om te fotograferen, voetafdrukken van een tijger, waar de gids meteen afdrukken van maakt en van de plaats een waypoint. Bij een uitkijkpost zitten we een poosje bij een watertje, maar er zijn geen dieren te bekennen, het is ondertussen ook midden op de dag en de beesten houden zich schuil, totdat het wat koeler wordt. De plek zelf is wonderschoon en heerlijk stil, je hoort alleen vogels en krekels verder niets, geen getoeter of ander lawaai wat een verademing na India. Tegen half 2 komen we weer terug bij de camper, moe maar voldaan nemen we lekker een pilsje want het is zaterdag.

Ondanks al onze moeite van gister voor een simkaart, hebben we er tot nu toe weinig profijt van, we hebben gewoon geen bereik.

Zondag 8 november Sukla Phanta – Thakurdwara N28 27.205 E81 14.678 (157km)

Vanochtend gewekt door pelotons soldaten die op het exercitieveld aan het oefenen waren. Op een onchristelijke tijd, halfzeven in de ochtend. Maar ja, dan is het ook een aangename temperatuur. Nog geprobeerd om wat slaap te pakken, maar ook locals en kraaiende hanen zorgen ervoor dat je niet echt meer in slaap komt. Dus de boel inpakken en op weg naar Bardia's Nat. Park. Een niet al te lange rit en over een redelijke weg. Nog even bij een kraampje langs de weg wat brood gekocht (half gesneden casino en 6 kadetjes voor 40 RP = € 0,36). Echter na zo'n 100 km begonnen we langs de weg een colonne autobussen en vrachtwagens te zien staan. Maar we konden er langs, tot we door een zwaaiende buschauffeur werden gestopt. We moesten achter hem parkeren. Marita reed, dus ik stapte uit om poolshoogte te nemen. Er bleek gisteren door een bus een tien-jarig meisje te zijn dood gereden. In Nepal is het dan gebruikelijk dat dorpsbewoners een wegblokkade gaan instellen, waar het verder onduidelijk is wanneer deze wordt opgeheven. Wij kunnen ons best het verdriet voorstellen, maar om daardoor de enige weg voor iedereen te blokkeren? Wijs geworden door de verhalen van Casper, ben ik naar voren gelopen, zo'n 1,5 km. Daar stond een vrachtwagen met daarvoor stenen en balken met de actievoerders en natuurlijk een hoop omstanders. Ook was er politie, maar die hield zich afzijdig. Ik probeerde de actievoerders te bewegen om ons als buitenlanders en gasten door te laten, maar de oude man ratelde aan een stuk door dat het niet ging. Toch ging een van de agenten mij helpen en na wat over en weer gepraat vertelde de agent dat we er misschien over 2 minuten door mochten. Ik gauw terug gelopen en Marita reed ons naar de kop van de stoet bussen en vrachtauto's. Maar algauw bleek dat een nieuwe groep ons toch niet wilde doorlaten. Ik weer praten en afwachtend bij de blokkade blijven staan, geen sjoege. Dan maar terug in de auto en hopen dat het spoedig over zou zijn, met als voordeel dat we nu als eerste stonden. Na een half uur kwam er echter een kordate jonge politieagent. Deze sommeerde de actievoerders ons er door te laten, we konden starten en de stenen en balken werden weggehaald. Gelukkig we konden verder nog een kleine 60 km. De rest was een makkie tot we bij de grens van het park aankwamen, we moesten 13 km lang over een slechte onverharde weg en door een brede rivierbedding met stromend water. Voor de 'Tierelier' geen echt probleem. In LonelyPlanet hadden we een locatie uitgezocht, dus toen we de wegwijzer zagen waar 'Forest Hideaway' stond zijn we die weg ingeslagen. Dit was echter een nog smallere w.eg en opeens kwamen we bij een houten brug van balken. Ja, we zijn behoorlijk zwaar en Marita ging eens verder vragen of de brug sterk genoeg zou zijn. De mensen aan de overkant zeiden van wel en een ronselaar aan onze kant zei van niet en dat hij een veel betere plaats wist. We dorsten het niet aan en zijn met veel pijn en moeite omgedraaid in het bos.

We hebben de man gevolgd maar kwamen op een gegeven moment weer bij zo'n brug. Toen had Marita er genoeg van en wilde het absoluut niet proberen. We waren alweer aan het keren toen er een motorrijder aankwam en Marita er van overtuigde dat het wel kon. Zelfs autobussen kwamen er langs. Dus ik achter het stuur en Marita wilde zelfs niet meerijden, ze heeft met de handen op de oren en ogen dicht gewacht tot ik de brug had genomen. Er bleken er nog vier te zijn voor we er waren. We stonden nu voor 'Bardia Jungle Cottage', even gekeken en leek ons wel wat. Maar weer een bruggetje en hier waren de steunbalken verstopt onder aangestampte modder. Maar natuurlijk geen enkel probleem volgens de eigenaar. Ik moest met een scherpe bocht over het bruggetje met een jongen bovenop om een elektriciteitsdraad weg te houden het terrein op. Het ging niet goed, de voorwielen drukte een dikke balk omhoog uit de modder en ik kon niet verder. Gelukkig maar, want anders had ik met het rechterachterwiel zo het gat ingereden. Nu kon ik alleen maar voorzichtig achteruit en weer het weggetje op. We hebben even verder de auto geparkeerd en in de cottage een biertje genomen. De stroom viel al snel uit en om in het donker bier te zitten in een tent met muggen, dan maar snel terug naar de 'Tierelier' met licht. Ook gevraagd om het eten naar de camper te brengen en dit kwam na 1,5 uur en smaakte lekker. Op naar de volgende dag.

 

 

 

 

 

 

 

 

Maandag 9 november Thakurdwara N 28 26.070 E 81 13.943

We gaan maar eens op verkenning uit, de eigenaar van Bardia Jungle Cottage, vraagt belachelijk hoge prijzen voor een rafting voor één dag 5000 roepies per persoon, terwijl er in de lonely Planet een prijs staat van 2500 roepies, hij vraagt het dubbele, ook voor een olifantenrit is zijn prijs verdubbeld, daar passen we natuurlijk voor. Lopend gaan we een weg in waar meerdere cottages aan liggen, het is heel apart je komt echt langs de kleinste boerderijtjes, iedereen begroet je met zijn handen tegen elkaar voor het hoofd, zelfs heel kleine kinderen doen dit, het is een grappig gezicht. We lopen langs een school en ik trek mijn stoute schoenen aan en vraag aan de leraar of ik wat foto's van de kinderen mag maken, hij vraagt het aan de kinderen en die vinden het prachtig natuurlijk en gaan meteen keurig in de houding zitten. Het interieur lijkt uit de jaren 30 te komen, schoolbanken met 3 kinderen of meer waar eigenlijk plaats is voor twee en wat een zooitje kinderen zitten er in één klas, ik heb ze op de foto's geteld meer dan 50!!, er is zelfs een klas zonder leraar en toch zijn ze muisstil en studeren ijverig.

We vinden een mooie cottage vlakbij de rivier en een weg waar we redelijk door kunnen, om in de tuin te komen, geen enge bruggetjes waar we door kunnen zakken. We vragen om de prijs van een rafting en die is een stuk gunstiger 3000 per persoon inclusief lunch en entree voor het park, ook de olifanten-rit is een stuk goedkoper, 1500 roepies voor een uur, inclusief entree, we besluiten de auto hier neer te zetten en een paar dagen te blijven staan, morgen gaan we raften en overmorgen doen we een olifanten-rit. Helaas moeten we die bruggetjes van gister weer terugnemen, anders komen we nergens meer, Paul rijd en ik neem foto's nou ik kan je verzekeren dat het heel eng was. Gelukkig nemen we alle vier de bruggetjes zonder problemen en komen over een zeer smalle weg vlak langs kleine boerderijen, bij een betonnen brug moeten we wel vier keer steken voor we er zonder schade over kunnen, het hele dorp is uitgelopen en geeft aanwijzingen, een man probeert mij opzij te duwen wat hem niet lukt, wij zijn al een stuk wijzer geworden, Paul luistert alleen naar mij, of ik naar Paul. Zonder verdere problemen komen we aan bij Rhino cottage, waar we een mooi plaatsje krijgen aangewezen in de tuin.

Er is hier ook een olifanten fokplaats, wij zijn er een bezoek gaan brengen en worden er niet vrolijk van, de zes olifanten die er zijn, staan erg te waggelen en hun voorpoten zijn met kettingen tegen elkaar aangebonden, zodat ze haast niet kunnen lopen.

We eten bij de cottage en krijgen zelfs een 3 gangen menu en dat alles bij kaarslicht, omdat de elektriciteit weer is uitgevallen, bij navraag blijkt dit elke avond om deze tijd te gebeuren, men krijgt hier een bepaalde hoeveelheid stroom van de overheid, heb je die gebruikt is het jammer, je krijgt gewoon niet meer en zit je in het donker. Dit is niet omdat ze geen stroom genoeg hebben, er zijn in elke rivier diverse waterkrachtcentrales, maar het wordt gewoon geëxporteerd naar India, zonder rekening te houden met de inwoners zelf.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dinsdag 10 november Thakurdwara N 28 26.070 E 81 13.943

Om 6 uur gaat de wekker, na een snel ontbijt vertrekken we met een jeep stroomopwaarts, na 2 uur rijden komen we op de plaats waar we te water worden gelaten. Nu moet je je niet voorstellen dat we met een rotgang de rivier af suizen, nee het gaat heerlijk rustig, zo nu en dan heb je een kleine stroomversnelling, waar het dan even wat harder gaat, maar dat is dan ook alles. Het is de bedoeling dat je het wild vanaf het water kan observeren, je hebt ook wat meer kans wild te zien als lopend door de jungle. Langzaam glijden we door het water en het is stil, doodstil, je hoort allen de dieren geluiden en het water wat door de stenen ruist. We zien veel watervogels, een krokodil die zich (gelukkig) niks van ons aantrekt en diverse apen, maar geen spoor van enig ander dier. Aan de oever van de rivier, nuttigen wij een goed verzorgde lunch en maken daarna een jungle wandeling van een paar uur, op zoek naar olifanten, rhinocerossen, tijgers en meer van dat spul, helaas we hebben geen geluk en zien geen wild, regelmatig gaan we ergens heel stil zitten en wachten of er misschien een of ander dier onze kant op komt, maar helaas niets dus. Wel komen we twee kleine olifantjes tegen die getraind worden voor de olifanten-rit, we worden geroepen door de begeleiders dat de “kleintjes” gewassen worden, het is leuk om te zien, de kleine olifantjes hebben er duidelijk schik in, ze vinden het heerlijk dat ze zo geboend en geschrobd worden. Het laatste stuk leggen we nog af met de boot, om half vijf meren we weer aan dicht bij de cottage, een klein stukje lopen en komen dan moe maar zeer voldaan bij onze Tierelier aan.

Na een koude douche, waar ik maar niet aan kan wennen, en een goede maaltijd in het restaurant, is er alweer een dag voorbij.

 

 

 

 

 

 

 

 

Woensdag 11 november Thakurdwara N 28 26.070 E 81 13.943

Onze geplande olifanten-rit is pas vanmiddag om 3 uur, dus we doen het een beetje rustig aan. We rommelen wat rond de camper en dan heb je al gauw kijkers, mensen die naar je gaan staan kijken en dan vragen of ze de camper van binnen mogen zien. Zo ook vandaag, na de gebruikelijke rondleiding werd ik uitgenodigd naar zijn huis te komen kijken, gewapend met fototoestel ging ik natuurlijk graag mee, om heel eerlijk te zijn ben ik eigenlijk best nieuwsgierig hoe deze mensen hun huis hebben ingericht en hoe ze leven. Deze meneer was duidelijk een soort herenboer, mooi huis zeer goed in de verf, mooie tuin en een groot stuk land waar rijst wordt verbouwd en alles netjes onderhouden. Het interieur is natuurlijk heel anders als bij ons, er staan bedden achter elkaar, aan één kant van de kamer, terwijl aan de andere kant de bank en de tv staat, er is een kamertje waar een klein tempeltje staat, hier wordt elke ochtend gebeden, de keuken is zeer eenvoudig maar wel schoon, het (hurk)toilet is buiten. Deze mensen zijn zeer trots op hun huis en daar kan ik mij wel wat bij voorstellen, zij hebben het allemaal goed voor elkaar, terwijl de meeste mensen een soort hutje hebben, buiten leven en ik denk alleen binnen slapen met de hele familie in één kamer, maar dat weet ik niet zeker, zo een huisje wil ik nog wel eens bezoeken, maar of ik de kans krijg, dat betwijfel ik. Van de foto's die ik heb gemaakt maken we een paar afdrukken, prompt worden we op de thee gevraagd, mierzoete thee met heel veel melk, samen met een glaasje water en een schaaltje nootjes. De conversatie gaat moeilijk, de schoondochter spreekt engels maar die is te druk bezig met de thee, terwijl de heer des huizes een telefoonverbinding tot stand probeert te brengen, wat niet lukt, hij gebruikt 9 cijfers het zouden er 10 moeten zijn, maar ga dat maar eens uitleggen in het Nepalees.

We worden weggeroepen voor onze olifanten-rit, de jeep van cottage is stuk en we zullen moeten lopen, (lees rennen) als we nog op tijd willen komen, gelukkig hebben we fietsen, we halen die uit de camper en fietsen naar de ingang van het park, waar we precies op tijd aankomen. Als we het park inlopen zien we meteen een rinoceros rondlopen, gewoon tussen de mensen, het blijkt de plaatselijke rinoceros, die de bewoners hebben grootgebracht, hij woont nu weer in het park, maar zich moeilijk aansluit bij zijn soortgenoten, hij keert elke keer weer terug, zo hebben we toch nog een beetje geluk en kan ik het beest van heel dichtbij fotograferen. De olifanten-rit is gewoon heel leuk, je schommelt lekker heen en weer op de rug van het beest, we gaan door rivieren en dwars door de jungle, wat een heel speciaal gevoel geeft, helaas zien we alleen wat herten, die wel veel langer blijven grazen en bijna geen aandacht aan ons schenken, voor een olifant hebben ze namelijk niets te vrezen en dat wij op zijn rug zitten maakt ze blijkbaar niets uit. Na een uur is het feest afgelopen en stappen we weer op de speciaal gemaakte vlonder, van de olifant. Meteen zien we een groep apen die door de bomen zwieren, ze laten zich heel gewillig fotograferen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Donderdag 12 november Thakurdwara N 28 26.070 E 81 13.943

Nou de fietsen toch uit de camper staan rijden we naar het dorp, dit doen we via een omweg, er is een weg die beter te berijden voor ons, we willen hem even inspecteren voor we morgen, als we vertrekken, weer voor allemaal enge bruggetjes staan. Het is wel een behoorlijk stuk omrijden maar er zijn maar twee houten bruggetjes en die zien er stevig uit. Er rijden hier ook bussen volgeladen met kinderen die naar de rivier gaan om te picknicken, het is ongelooflijk hoe die kinderen op elkaar gepakt zitten, binnen zitten de meisjes minimaal met zijn zessen op een tweepersoonsstoel, de jongens zitten zonder enige beveiliging boven op het dak, het kan niet anders of er valt er zo nu en dan één van het dak af, met alle gevolgen van dien. De bussen rijden zeker niet langzaam, ze scheuren als gekken samen met de slechte wegen en de boomtakken die over de weghangen, mag het een wonder heten als alle kinderen heelhuids aankomen.

Terug bij de cottage is het tijd om de auto eens te wassen, we boenen en schrobben en na een poosje ziet hij er weer als nieuw uit onze Tierelier. Maar het is natuurlijk de goden verzoeken we zijn nog niet klaar of het gaat regenen.

Het personeel van Rhino cottage vinden onze vouwfietsen erg mooi, allemaal willen ze een rondje fietsen, wat wij geen probleem vinden, als wij ze gaan opbergen staan er wel 15 man te kijken hoe dat gaat, dat doen ze niet van een afstandje nee op nog geen 2 meter afstand, je hebt geen ruimte om alles goed op te bergen. Paul gaat gewoon rustig zijn gang en krijgt de fietsen er zonder problemen in, als alles is weggeborgen, zijn de mannen tevreden en druipen af, wij trekken ons terug in de camper omdat het regent.

 

 

 

 

 

 

 

 

Vrijdag 13 november Thakurdwara – Rapti N 27 52.177 E 82 28.539 (183km)

Het heeft de hele nacht geregend, we vertrekken vandaag al om negen uur, wat achteraf geen goed idee is. We komen op de smalle weggetjes vier bussen tegen, weer vol met schoolkinderen, één chauffeur wil niet achteruit, er is daar geen plaats om elkaar te passeren zegt hij, als ik ga kijken blijkt er nog geen 20 meter achter hem een perfecte plaats te zijn om langs elkaar te rijden, wij moeten anders zeker 100 meter naar achter, gelukkig doet hij verder niet moeilijk en rijd naar achter zodat wij elk onze weg kunnen voortzetten. Na ruim en uur hobbelen, komen we weer op de doorgaande weg, die er goed uitziet maar dat niet is, er zit een golfbeweging in waardoor je niet harder dan 40 á 50 km per uur kan rijden, wij vinden het niet erg de omgeving is gewoon prachtig en zo lekker rustig je komt bijna niemand tegen. We eten ergens een vegetarische bami, die zo lekker is dat we allebei nog een portie bestellen en betalen hiervoor 220 roepies (€ 2,--).

Rond vier uur houden we het voor gezien en rijden een bospad op, er is geen mens te zien lekker rustig, stoelen buiten en tijd voor een biertje, tenslotte is het vrijdag. Nou vergeet het maar we zijn nog niet uitgestapt of er staan zeker al 20 man rond de camper, waar ze vandaan komen geen idee, maar ze zijn er, ga dan maar eens je stoeltjes buiten zetten met al die starende mensen om je heen, nee, geen goed plan we hebben ons biertje maar binnen gedronken. Er blijven mensen toestromen, we voelen ons net aapjes in een kooi, we denken er even over om door te rijden, maar we zijn er van overtuigd dat je 10 km verderop hetzelfde probleem hebt, we blijven daarom maar staan. Pas als het echt helemaal donker is gaat iedereen naar huis, maar ik denk dat ze morgen weer vroeg voor de deur staan, we zullen zien.

We hadden vandaag heel even bereik met onze telefoon, maar geen internet, op onze overnachtingsplek,waar we nu staan, weer geen bereik.

Zaterdag 14 november Rapti – Tansen N 27 52.357 E 83 34.705 (169km)

Om half acht zijn we maar opgestaan, er lopen al heel wat mensen rond de camper en dat doen ze niet zachtjes, luid pratend staan ze te discuteren en kloppen overal op de camper, schoppen tegen de banden, kortom we kunnen niet meer slapen en na een snel ontbijt,vertrekken we van deze schitterende plek, qua natuur.

In Butwal vinden we een heuse supermarkt, er zijn wel 4 rijen met schappen en er is van alles te koop, zelfs wijn, waar ik natuurlijk erg blij mee ben, de verlichting doet het niet en we lopen een beetje in het schemer onze boodschappen te doen. Bij het afrekenen, wanen we ons weer 50 jaar terug, er word een nota uitgeschreven met al onze inkopen erop, met een zakrekenmachientje word vervolgens alles opgeteld en kunnen wij afrekenen, we stellen ons voor wat een chaos dit bij een willekeurige supermarkt in Nederland op zaterdag zal veroorzaken.

Na Butwal rijden we de bergen in, de weg is in eerste instantie super slecht, het zijn alleen maar keien, heel smal en een diepe afgrond naast je, gelukkig gaat alles goed en wordt de weg later beter en kunnen we weer genieten van het mooie uitzicht. Het gaat lange tijd berg op en berg af, de weg is niet druk, je moet alleen oppassen voor de bussen die ook hier in Nepal als gekken scheuren, vooral in bochten hebben ze veel ruimte nodig, ze vliegen er soms bijna uit. De bocht zo ruim mogelijk nemen en toeteren voor elke onoverzichtelijke bocht is voor ons de enige optie, maar toch gaat het soms bijna fout en moet de buschauffeur behoorlijk in de remmen, als je dan bedenkt dat er dan ook veel mensen op het dak zitten, een levensgevaarlijk situatie en toch gaat het (meestal) goed. Wij hebben in ieder geval besloten om niet met een bus te gaan, we zijn nog niet levensmoe.

We overnachten ergens in de bergen vlak langs rijstvelden, enkele lokalen komen even kijken maar zijn al snel weer weg, we kunnen lekker buiten zitten voor een uurtje dan wordt het donker en koelt het meteen weer af.

 

 

 

 

 

 

 

 

Zondag 15 november Tansen – Pokhara N 28 12.898 E 83 57.414 (117 km)

 

Na een zeer rustige nacht, rijden we de laatste 117 kilometer naar Pokhara, via een schitterde weg, met de besneeuwde bergtoppen van het Annapurna gebergte voor ons. We nemen ergens langs de weg bij een bron water in, we doen dit door een jerrycan onder de straal te zetten en pompen het dan met een slang en onze extra pomp op, het werkt perfect, we halen 10 liter per minuut binnen en moeten een even geduld hebben voor de watertank weer vol is. Ondertussen wast een vrouw haar was in een soort tobbe die onder een andere straal staat.

We doen bijna de hele dag over 117 km, natuurlijk een slechte weg is daar debet aan, bij het prachtige meer van Pokhara parkeren we op een voormalige camping wat nu wordt gebruikt als sportveld, het is er een drukte van belang, maar heel relaxt

We staan nog geen 5 minuten of we worden al aangesproken door Nederlanders, die het geweldig vinden dat we hiernaar toe zijn komen rijden, ach en voor je het weet sta je zo een uur te kletsen met wildvreemde mensen, later lopen we het dorp in, wat zeer toeristisch is en eten ergens ons diner.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maandag 16 november Pokhara N 28 12.898 E 83 57.414

We staan hier schitterend, mooi uitzicht over het meer, het is heel stil in de nacht, maar staan wel vlak bij het centrum van Pokhara, wat heel gezellig is, kortom het is en super plek. We lopen het dorp in waar alle winkeltjes op elkaar lijken, je hebt veel outdoorkleding van alle merken, maar dan namaak en daardoor spotgoedkoop. Heel veel wisselkantoren, terwijl je overal kan pinnen, veel sieraden en natuurlijk heel veel restaurants, zoals in elke toeristenplaats. Er zijn veel wasserettes met echte wasmachines, dus de was opgehaald en er gauw naar toegebracht, voor 700 roepies is morgen alles weer schoon en droog, wel zo makkelijk.

Later op de dag laden we de fietsen uit en rijden naar de camping die hier 6 km verderop moet zijn. Het is echter veel verder dan de 6 km, ver buiten het dorp dat is natuurlijk niet handig, verder moet je door een soort moeras en riviertjes, waar wij eigenlijk geen zin in hebben dus deze camping valt af, hij is gewoon te ver van de bewoonde wereld. De weg zelf is wel mooi we rijden langs rijstvelden, waar de vrouwen aan het oogsten zijn, wat zeer zwaar werk is. Ook gaat de plaatselijke school uit, de kinderen staan allemaal in keurige rijen en moeten muisstil zijn, dan beginnen ze wat te roepen, allemaal tegelijk een zeer gedisciplineerd in koor, daarna mogen ze naar huis, sommigen moeten kilometers lopen, terwijl anderen weer met de schoolbus naar huis worden gebracht, wel met gevaar voor eigen leven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dinsdag 17 november Pokhara N 28 12.898 E 83 57.414

We doen het lekker rustig aan en genieten gewoon, de zon is er ook weer een beetje bij , wat de temperatuur een stuk aangenamer maakt. We drinken aan het meer ergens koffie en halen later onze was op, alles weer keurig opgevouwen. We fietsen later naar het oude dorp waar een camping is, Ad en Susan andere overlanders hebben daar 2 jaar geleden gestaan voor 3 maanden en vonden het daar prima, helaas hebben ze de prijs verdrievoudigd, we denken hier nog even over na. In het dorp is er nog een guesthouse waar we ook heel goed kunnen staan, morgen gaan we vragen of dit mogelijk is, daarna maken we een keuze welke het wordt. We hebben een bewaakte plaats nodig als we straks voor een dag of 14 de bergen in trekken, dan kunnen we de camper niet onbeheerd hier langs het meer laten staan.

We zitten nog een poosje buiten en hebben veel bekijks, er komen steeds toeristen langs die vragen of we alles met de auto hebben gereden, iedereen vind het fantastisch en zou het ook wel willen. Om halfzes wordt het donker en wordt het tijd om de spullen weer op te ruimen en naar binnen te verkassen.