26 sep. tot 4 oktober 2009

26 september tot 4 oktober 2009

• 
• 

Zaterdag 26 september Islamabad N 33 42.296 E 73 05.294

Weer een baaldag. We hangen wat en doen de hele dag niets.

Zondag 27 september Islamabad N 33 42.296 E 73 05.294

Eindelijk is er weer eens wat te doen, we gaan naar de zondagsmarkt, er wordt daar van alles verkocht, en verhandeld. Wij proberen een drankje uit wat gemaakt is van van geperst suikerriet, beide vinden het niet lekker en drinken het dan ook niet op. Er worden veel groente en fruit verkocht en huishoudelijke artikelen, maar ook levende kippen die zo voor je ogen geslacht worden, de veren worden al uit het arme beest getrokken terwijl hij nog leeft, hier heeft de dierenbescherming nog wel wat werk te doen. Er wordt ook vlees verkocht, wat onder de vliegen zit en een vreemd luchtje heeft, wij kopen het maar niet. Als we terug zijn vieren we de verjaardag van Niels, de buurman op de camping, we eten een lekkere taart met 55 kaarsjes die hij mag uitblazen, we drinken gewoon water en jus, geen bier of wijn, dat is hier niet te koop.

 

Maandag 28 september Islamabad N 33 42.296 E 73 05.294

Vandaag gaan we naar het Rawal Lake, een mooi aangelegd park direct aan een meer, ondanks de warmte is het niet de bedoeling dat je een duik in het water neemt, al het water is omringd door een hoge wal. Terwijl ergens wat drinken krijgen we twee kinderen op schoot en worden we gefotografeerd. Na een rondje door het park te hebben gelopen, besluiten we om een boottochtje te maken, we hadden bij de ingang al vernomen dat een half-full trip 300 - en een full trip 500 roepie was. Toch vragen we naar de prijs en de tijd dat zo een trip duurt, een klein half uur en een uur voor de full trip. Wij spreken dus 500 roepie af voor een boottochtje van een uur. Na ongeveer 20 minuten te hebben gevaren wil de man afrekenen en ik geef hem 500 roepie, echter hij blijft zijn hand ophouden en zegt 5000 en houd dat vol. Verbouwereerd door het grote prijsverschil geven we direct opdracht om terug te varen, eenmaal terug bij de aanlegsteiger wordt de prijs al snel 2000, maar ook dat willen we natuurlijk niet betalen. We vertellen deze oplichters dat we naar de ingang gaan en daar ons verhaal gaan vertellen, dit vinden ze natuurlijk niet leuk en de prijs wordt al snel 1000 roepie, waar we weer niet op in gaan. Helaas is de Engels sprekende man niet meer bij de ingang aanwezig, maar deze wordt verwittigd en wij worden in optocht naar hem toegebracht, hij blijkt de manager te zijn van het park. Na ons verhaal te hebben aangehoord laat hij de oplichter aan het woord, waar wij natuurlijk niets van verstaan, hij houd stug vol dat er een prijs van 5000 is afgesproken. De manager vraagt aan ons wat wij willen betalen, 500 en niets meer natuurlijk, eigenlijk nog minder aangezien we maar een half uurtje gevaren hebben in plaats van het beloofde uur. De oplichter gaat hiermee akkoord, hij kan ook niet anders en verlaat het kantoor, terwijl wij water aangeboden krijgen en een heleboel foto's van de familie van de manager te zien krijgen, hij vind het maar raar dat wij met z'n tweeën onderweg zijn terwijl onze hele familie in Nederland is.

 Dinsdag 29 september Islamabad N 33 42.296 E 73 05.294

Weer zo een dag waar niet veel gebeurd, Paul heeft de auto gewassen, zal ons benieuwen hoelang het droog blijft, een lekker verfrissende bui zou toch wel heel aangenaam zijn, hier in deze benauwde hitte.

 

 

 Woensdag 30 september Islamabad N 33 42.296 E 73 05.294

Na het ontbijt maar weer eens naar de Indiase ambassade, we willen proberen om ons paspoort terug te krijgen omdat we een verlenging moeten aanvragen voor Pakistan. Het is een drukte vanjewelste bij de ambassade, toch krijgen we gelukkig direct toegang en hoeven niet achter in de rij aan te sluiten. Maar ook binnen is het een gekkenhuis en hier moeten we wel achter in de rij, na 2 uur wachten zijn we dan eindelijk aan de beurt, we krijgen ons paspoort niet maar kunnen ons visum 5 oktober afhalen, als dat werkelijk zo is, halen we de grens makkelijk op 6 oktober en zijn we op tijd Pakistan uit. Maar als het niet zo is en dat zal best wel eens kunnen, hebben we nog steeds een probleem, we spreken af om dan naar de grens te rijden en daar te overnachten, zodat we op 7 oktober, 1 dag te laat, de grens overgaan en we er met een kleine boete vanaf komen.

Donderdag 1 oktober Islamabad N 33 42.296 E 73 05.294

Een beetje in de rondte gefietst een aardig winkelcentrum gevonden, waar wat meer westerse winkels zijn. Er is zelfs een boekwinkel met wat ansichtkaarten, ze zijn wel wat verkleurt maar dat mag de pret niet drukken. We laten een nummerbord maken met de naam van de auto erop, jaja we hebben eindelijk een naam gevonden die heel goed bij de auto past: “Tierelier”, morgen kunnen we de plaat ophalen. Er is ook een bistro, waar we heerlijk eten, er wordt zelfs gevraagd hoe wij onze biefstuk gebakken willen hebben. Er komen veel jongelui, met spijkerbroeken en vlotte shirts, de dames zijn bijna allemaal zonder hoofddoekjes, er wordt alleen geen alcohol geschonken en dat is nu weer een minpuntje. Het is al donker als we terug rijden naar de camping op de fiets, dat is wat minder aangezien de lantaarns het niet doen, gelukkig komen we heelhuids bij de camper aan.

Vrijdag 2 oktober Islamabad N 33 42.296 E 73 05.294

Maar weer op de fiets, wat moet je anders, we willen nog wat koffie scoren, we weten niet zeker of dit in India te koop is, ook pindakaas en jonge goudse kaas staan op het lijstje. Er is een winkel in het Koshar-centrum die dit allemaal verkoopt en na enig zoeken vinden we hem en slaan het één en ander in. We moeten weer een eindje verder fietsen om de nummerplaat op te halen, wat een tochtje voor niets is, want hij is nog niet klaar. Later inde middag redden we nog een vogel uit een boom die in een vliegertouw vast zit met zijn vleugel. We moeten hiervoor de auto verplaatsen zodat we met een lange stok bij het touw kunnen, even later vliegt de vogel geschrokken weer de vrijheid te gemoed.

 Zaterdag 3 oktober Islamabad N 33 42.296 E 73 05.294

Klusjesdag, de was gedaan, de cabine uitgemest en schoongemaakt, Paul heeft weer eens onder de auto gelegen en zag er nadien uit als een echte automonteur, kortom we maken ons een klein beetje reisklaar, we hebben er zoveel zin in om weer door te rijden, dat gehang in deze hitte begint behoorlijk te vervelen. Later op de dag met de auto het nummerplaat opgehaald en meteen maar gegeten bij die overheerlijke bistro, met als afsluiter een prima kopje koffie. Nu we toch met de auto op pad zijn legen we meteen de vuilwatertanks. Aangezien de toiletten en douches hier zo vies zijn, maken wij er geen gebruik van, we moeten dan wel eens in de vijf/zes dagen de tanks legen om geen overstroming te krijgen. Terwijl we rijden begint het te bliksemen en voordat we het weten barst er een verschrikkelijke bui los, we hadden het kunnen weten Paul heeft de auto gewassen.